To tylko jedna z 3 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Modele polityki społecznej
Klasyfikacje dotyczące gospodarki rynkowej (Titmuss/Espingandersen):
R. Titmuss:
Model marginalny
Model motywacyjny
Model instytucyjno-redystrybucyjny
G. Espingandersen:
Kryteria:
Stopień dekomodyfikacji dostępu do świadczeń (bezwarunkowy lub uwarunkowany)
Wpływ świadczeń na zmianę struktury społecznej
Relacja między państwem a rynkiem
Reżim liberalny
Reżim konserwatywno-korporacyjny
Reżim socjaldemokratyczny
Ad. 1
Wszystkie potrzeby realizowane są poprzez kanały: rynek i rodzina. Zabezpieczenie od ryzyka - „rodzina pomoże”. Komercyjne ubezpieczenie, edukacja, emeryturu. Państwo realizuje tylko potrzeby najsłabszych. Polityka Społeczna o charakterze interwencyjnym - publiczna pomoc społeczna. Podstawowym działem po rynku jest zatem pomoc społeczna.
Krytyka: PS dereguluje rynek pracy - bezrobocie. Instytucje Publiczne nie są wydajne. Niska stabilność, ale rozwój rynku. Ad. 2
Państwo motywuje obywatela do podjęcia zatrudnienia.
Wysokość świadczeń zależy od tego, czy dana osoba pracuje, jaki ma staż pracy. Oparty na przymusowych ubezpieczeniach społecznych. Państwo pomaga tym, którzy pomagają.
Państwo łagodzi może łagodzić różnice, lecz ich nie likwiduje.
Prawo do pomocy zależy od sytuacji na rynku pracy.
Ad. 3
Odpowiedzialność ponosi społeczeństwo, a za nim państwo - równość społeczna. Polityka Społeczna obejmuje wszystkich, świadczenia są wyrównane, niezależnie, czy ktoś pracuje, czy nie. W przypadku ryzyka te same świadczenia. Odpowiedzialność wszystkich za wszystkich.
N. Furniss/T. Tilton:
Kryterium: forma ingerencji państwa w siłę rynkową.
Państwo pozytywne
Państwo bezpieczeństwa socjalnego
Państwo dobrobytu społecznego
Ad. 1
Prawo pozytywne dla właścicieli kapitału. Ochrona przed niespodziankami rynkowymi i roszczeniami pracowniczymi. Odpowiada motywacyjnemu.
Ad. 2
Zagwarantowanie minimalnego dochodu każdemu obywatelowi, bezpieczeństwo kapitału. Odpowiada socjaldemokratycznemu.
Ad. 3 Równość szans, wyrównanie warunków życiowych. Trudno znaleźć odpowiednika.
Model państwowo-kolektywistyczny (biurokratyczno - kolektywistyczny)
Dotyczy gospodarki planowej.
Zbliżony do motywacyjnego (rola ubezpieczeń społecznych), powszechność. Rozbudowana pomoc społeczna
(…)
… socjalne, ale na poziomie minimum. Na rynku ubezpieczenia dodatkowe. Odpowiada pograniczu marginalnego i motywacyjnego. Bardziej liberalny niż kontynentalny.
Ad. 3
Szwecja, Dania, Finlandia, Holandia.
Synonim: instytucjonalno-redystrybucyjny. Liczy się obywatelstwi (model opiekuńczy), likwidacja różnic społecznych. Funkcjonuje tam, gdzie jest wysoka aktywność zawodowa (ok. 75%).
Ad. 4
Model podstawowy, zbliżony do motywacyjnego.
Model katolicyzmu socjalnego (Grecja, Włochy)
Podstawą: zasada subsydiarności - pierwszeństwo mają jednostki i wspólnoty - parafie pomagają więcej niż samorząd.
Ad. 5
Niejednorodny, państwa poszły w różnych kierunkach:
Kraje bałtyckie i bałkańskie - model anglosaski - Litwa, Łotwa, Estonia, Bułgaria, Rumunia
Polska, Czechy, Słowacja, Węgry - model kontynentalny
…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)