To tylko jedna z 2 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Modele gospodarki wodno-ściekowej w zakładach przemysłowych
Wyróżniamy następujące modele gospodarki wodno-ściekowej w zakładach przemysłowych:
- przepływowy, tzw. otwarty
- szeregowy;
- obiegowy, tzw. zamknięty;
- kombinowany (mieszany).
Każdy z modeli realizowany jest poprzez odpowiednie systemy wodno-ściekowe, mające na celu zaopatrzenie zakładu w wodę i odprowadzenie powstających wód odpadowych i ścieków. Systemy te mogą składać się z urządzeń do ujmowania i uzdatniania wody, przewodów doprowadzających wodę do miejsca jej zapotrzebowania, układu przewodów odprowadzających wody zużyte lub ścieki oraz urządzeń oczyszczających lub zmieniających właściwości ścieków umożliwiających ich powtórne wykorzystanie.
Model przepływowy
W przepływowym systemie gospodarki wodno-ściekowej całe zapotrzebowanie zakładu na wodę pokrywane jest ze źródeł pierwotnych (własne ujęcia powierzchniowe lub podziemne albo zewnętrzna sieć wodociągowa). Woda jest częściowo lub całkowicie zużywana podczas procesów produkcyjnych (tzw. straty bezzwrotne systemu), a pozostała część po wykorzystaniu odprowadzana jest do odbiornika w postaci ścieków. Uwzględniając powyższy opis tego modelu można stwierdzić, iż jego podstawową cechą jest jednorazowe wykorzystanie doprowadzanej wody.
Do podstawowych zalet modelu przepływowego należy:
- bardzo prosty układ urządzeń i sieci, łatwy w eksploatacji;
- niskie koszty eksploatacji, szczególnie w przypadku, gdy ujmowana woda nie wymaga uzdatniania, a odprowadzane ścieki oczyszczenia;
- możliwość wykorzystania wód o naturalnych, niskich temperaturach (np. wody powierzchniowe w okresie zimy).
Podstawowe wady modelu otwartego:
- jednokrotne wykorzystanie wody dla celów produkcyjnych, a tym samym wyższy stopień wodochłonności produkcji;
- wysokie koszty inwestycyjne i eksploatacyjne w przypadku konieczności uzdatniania ujmowanej wody;
- wysokie koszty inwestycyjne i eksploatacyjne, przy konieczności oczyszczania powstających ścieków;
- wysokie koszty eksploatacyjne przy konieczności pompowania wody na dużą odległość lub na znaczną wysokość (wyższa energochłonność produkcji);
- duża wrażliwość na sytuacje awaryjne ze względu na brak zapasu wody na terenie zakładu.
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)