5. Model administracji państwa współczesnego.
Współczesny model administracji charakteryzuje się licznymi odstępstwami od modelu liberalnego. Wg tego modelu administracja publiczna ma być organizatorem działań na rzecz dobra powszechnego, a do jej funkcji obok tradycyjnej działalności dochodzą zadania w zakresie zaspokajania potrzeb jednostki w dziedzinie racjonalnej oświaty, kultury, socjalnej itd., określanej jako administracja świadcząca. Te tendencje powstają pod wpływem doktryny państwa dobrobytu (jej odmiana w Niemczech to doktryna państwa socjalnego). Wg założeń państwo ma być siłą aktywną, ma rozwijać działalność gospodarczą, ingerować tam, gdzie kapitał prywatny nie może podołać zadaniom istotnym z punktu widzenia społeczeństwa. Zwolennicy tej doktryny uważają, że państwo powinno zapewnić opiekę zdrowotną, renty, ubezpieczenia, opiekę socjalną nad młodzieżą. Obok osłon socjalnych państwo powinno wyrównywać dysproporcje w rozdziale dochodu narodowego przez progresywne podatki. Te założenia mogą być realizowane w państwach bogatych, głownie są to państwa skandynawskie, Niemcy, Anglia, Francja. Te założenia wyznaczają szczególną rolę administracji. Administracja ma realizować gospodarcze i socjalne cele państwa. Istniejące dawniej państwo prawne zastąpiono państwem administracyjnym. Zmienia się rola organów tworzących prawo, którym ma się kierować administracja publiczna. Punkt ciężkości przesuwa się z parlamentu na inne organy, przede wszystkim na same organy administracji centralnej i lokalnej. Administracja sama sobie zaczyna wyznaczać prawo. Prawo to jest specyficzne, ponieważ prawo do jego ustanawiania daje odpowiednim organom parlament, musi być zgodne z ustawą. Cechą charakterystyczną jest istnienie różnych form samorządu i współdziałanie państwa z obywatelami (np. referendum). Wzrost upodmiotowienia społeczeństwa, umiędzynarodowienie prawa administracyjnego i administracji publicznej jest nową cechą państwa współczesnego.
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)