Psychologia zaburzeń , Mineka, Carson, Butcher. 1. zarys ogólny. Zaburzenie, abnormality, zaburzenie psychiczne; kryteria definiowania zaburzeń psychicznych, wyróżniania ich podklas – Amerykańskie Towarzystwo Psychiatryczne, DSM, diagnostic and statistical manual of mental disorders. Pierwszy w 1952, potem operacjonalizacja w diagnozowaniu. DSM -IV, w 1994 roku. Wg niego: zaburzenie psychiczne – klinicznie znaczący syndrom lub wzorzec behawioralny lub psychologiczny, który obserwujemy u danej jednostki i który ma związek z odczuwanym cierpieniem lub upośledzeniem lub ryzykiem poniesienia śmierci, odczuwania bólu, upośledzenia, poważnego ograniczenia spwbody działania. Syndrom – zespół obserwacji klinicznych (skłonność do negatywnych myśli, obniżenie poczucia własnej wartości); charakterystyczne w tej definicji brak odniesień do przyczyn zaburzenia psychicznego; wyklucza też zachowania usankcjonowane kulturowo (smutek depresyjny po śmierci bliskiej osoby); utrzymuje, że z.p. Powstają zawsze w wyniku dysfunkcji, te zawsze związane z jednostką. Słabe strony tej definicji: oceny wartościujące zawarte w pojęciach: cierpienie, upośledzenie, wzmożone ryzyko, brak objaśnień terminu „dysfunkcja”; zbyt arbitralne. Uproszczenie tej definicji Jerome Wakefield: z.p. - stan psychiczny, który: – powoduje znaczące cierpienie lub upośledzenie – jest czymś więcej niż ogólnie przyjętą formą reakcji na konkretne wydarzenie – stanowi przejaw dysfunkcji psychicznej z.p. W kontekście wpływów kulturowych: zaburzenie zachowania – odchylenie od norm funkcjonujących w społeczeństwie [Gorenstein, Sarbin, Scheff, Ullmann, Krasner]. Zachowania gwałtowne, niekontrolowane, niebezpieczne – przejaw zaburzeń psychicznych, lub ich kulturowych odpowiedników, jak opętanie. Kultury różnią się w ocenie tego, co uznać za nienormalne. Zaburzenie psychiczne jako zachowanie nieprzystosowane – zachowanie nienormalne, określamy je tak, jeśli jest uporczywe, w poważnym stopniu zagraża dobru jednostki i/lub społeczności do której ta jednostka należy. Klasyfikacja zaburzeń zachowania: wyodrębnianie zasadniczych odmian zachowania nieprzystosowanego (klasyfikacja diagnostyczna) użyteczność systemu klasyfikacji zależy od jego: – rzetelności – określa na ile są zbliżone do siebie rezultaty uzyskane za pomocą aparatu
(…)
…, twórca psychologii klinicznej. Healy – zwrócił uwagę na czynniki środowiskowe,
społeczno-kulturowe, jako nową kategorię przyczyn zaburzeń (młodociani przestępcy);
behawioryzm – rola uczenia się w zachowaniu, warunkowanie klasyczne (Pawłow, Watson),
sprawcze (instrumentalne) Thorndike, Skinner.
Rozdział 3: przyczyny zaburzeń psychicznych;
czynniki sprzyjające wystąpieniu zaburzeń – zmienne skorelowane…
…, niebezpieczeństwo
- dopamina: związek ze schizofrenią
- serotonina: indolamina, wpływ na sposób przetwarzania informacji z otoczenia [Spoont], rola w
zaburzeniach emocjonalnych (lęk, depresja), próby samobójcze.
- kwas gamma-aminomasłowy (GABA): stany lękowe.
Hormony: oś podwzgórz-przysadka mózgowa-kora nadnerczy.
2. podatność genetyczna: procesy biochemiczne uwarunkowane pod wpływem genów; pośredni
wpływ genów…
….
- kwas gamma-aminomasłowy (GABA): stany lękowe.
Hormony: oś podwzgórz-przysadka mózgowa-kora nadnerczy.
2. podatność genetyczna: procesy biochemiczne uwarunkowane pod wpływem genów; pośredni
wpływ genów na zachowanie; determinuje zakres, w którym charakterystyczne zachowanie może
się zmieniać pod wpływem środowiska, doświadczeń. Fenyloketonuria – genetyczny deficyt
przyswajania fenyloananiny; forma…
… lub uszkodzenie fizyczne:
- deprywacja podstawowych potrzeb fizjologicznych: Carskadon – w okresie dorastania istnieje
wzorzec zmniejszania całkowitego czasu snu; powiązany z dużą sennością w ciągu dnia.
Nieoptymalne poziomy stymulacji – optymalne dopływ bodźców wpływ na struktury.
• Perspektywa psychospołeczna: ujęcia
1. psychodynamiczne: Freud, nieświadomość i jej rola w determinowaniu zachowań normalnych…
….
rozwój eksperymentalnych badań psychologicznych: Wundt, James, Cattell – ocena różnic
indywidualnych w funkcjonowaniu psychicznym; Witmer – klinika dzieci umysłowo
upośledzonych, twórca psychologii klinicznej. Healy – zwrócił uwagę na czynniki środowiskowe,
społeczno-kulturowe, jako nową kategorię przyczyn zaburzeń (młodociani przestępcy);
behawioryzm – rola uczenia się w zachowaniu, warunkowanie…
… opóźnienia umysłowego. nieprawidłowości chromosomalne;
korelacja genotypowo-środowiskowa (genotyp i fenotyp) pokazują wpływy genów na reakcję
dziecka na otoczenie; genotyp kształtuje doświadczenia z otoczeniem. 3 sposoby kształtowania
środowiska przez genotyp:
- genotyp może wywierać bierny wpływ na środowisko, wynikający z genetycznych podobieństw
rodziców i dzieci (automatyczne kreowanie otoczenia…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)