To tylko jedna z 7 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Monopol nie ma krzywej podaży
Monopol nie ma krzywej podaży niezależnej od
popytu. Zatem i na rynku, na którym występuje
monopol nie ma krzywej podaży.
Podaż oferowana przez monopolistę zależy od
popytu.
Przedsiębiorstwo zgłasza podaż na rynku, jeśli dla
różnych poziomów cen określa jednoznacznie ilość
produktu, którą będzie skłonny wyprodukować i
sprzedać.
Przy danej jednej cenie przedsiębiorstwo może
produkować różne wielkości produkcji
(maksymalizując zysk!), co wynika z zależności
produkcji firmy od popytu konsumentów na te
produkty. Zysk monopolu maksymalizowany jest
tylko w jednym punkcie, monopolista dąży, choćby
metodą prób i błędów do tego punktu i jest w stanie
oferować tylko taką podaż, która odpowiada
aktualnemu popytowi na rynku.
W odniesieniu do monopolu pełnego oraz do
wszystkich rynków niedoskonale konkurencyjnych
można pominąć analizę funkcji podaży. Zasadnicze
znaczenie dla analizy rynków niedoskonałych mają
kształtowanie się popytu oraz kosztów produkcji.
Monopol - bariery wejścia
Patenty i prawa autorskie
Znaki firmowe
Rządowe regulacje ograniczające wejście: koncesje, licencje
Taryfowe i nietaryfowe bariery przeciwko importowi
Istnienie naturalnych monopoli*
Unikalne know-how jako skumulowany kapitał doświadczenia
Kontrola nad niektórymi czynnikami produkcji (np. huta miedzi nad zagłębiem
miedziowym)
Potrzeba wysokiego wkładu początkowego by rozpocząć produkcję w opłacalnej skali
Kontrolowanie przez producenta kanałów dystrybucji
Polityka „odstraszania” potencjalnych konkurentów: utrzymywanie względnie niskich
cen, utrzymywanie niewykorzystanych zdolności produkcyjnych (groźba obniżenia
cen)
Praktyki monopolistyczne
Praktyki monopolistyczne to zachowania podmiotów gospodarczych
osłabiające konkurencję (nie konkurentów!). W prawie polskim zabronione
praktyki monopolistyczne to m.in. porozumienia polegające w szczególności
na:
1.
ustalaniu, bezpośrednio lub pośrednio, cen oraz zasad ich kształtowania
między konkurentami w stosunkach z osobami trzecimi,
2.
podziale rynku wg kryteriów terytorialnych, asortymentowych lub
podmiotowych,
3.
ustaleniu lub ograniczeniu wielkości produkcji, sprzedaży lub skupu
(…)
….
Ile jednostek sprzeda taki monopolista?
tyle, ile firma doskonale konkurencyjna, dlatego, że opłaca mu się sprzedać wszystkie jednostki, za które ludzie są
skłonni zapłacić więcej niż wynosi koszt krańcowy.
a więc przestaje sprzedawać dopiero gdy cena konsumenta P = MC
MR staje się maksymalną ceną za jaką można sprzedać kolejną jednostkę (krzywa popytu)
Producent, który doskonale różnicuje ceny, wyznacza taki poziom produkcji, przy którym cena zrównuje się z
kosztem krańcowym i sprzedaje każdą kolejną jednostkę dobra po maksymalnej możliwej cenie, czyli po cenie
granicznej danego nabywcy. Zatem cała nadwyżka rynkowa przypada monopoliście, a nadwyżka konsumenta
wynosi zero.
Sytuacja ta jest efektywna w rozumieniu Pareto: monopolista produkuje tyle, ile w podobnej sytuacji
wytwarzałaby gałąź doskonale…
…)
Różnicowanie cen (dyskryminacja cenowa: od łac. discrimino - rozróżniam) jest to
praktyka sprzedawania tego samego produktu po różnych cenach różnym osobom lub
grupom, których poziom ustalany jest w zależności od sytuacji, w jakiej
przeprowadzana jest sprzedaż.
Warunki:
Różnicowanie cen nie jest możliwe w konkurencji doskonałej - dotyczy w
szczególności przedsiębiorstw, które mają wpływ na bezpośrednio cenę…
… drugiemu.
Na każdym rynku zbytu (grupie docelowej) elastyczność popytu musi być
odmienna: na tym rynku, w którym popyt jest bardziej sztywny, cena będzie
wyższa.
Formy dyskryminacji cenowej
W literaturze ekonomicznej przyjęło się za A.C. Pigou* (1877-1955) rozróżnianie
trzech rodzajów dyskryminacji cenowej: dyskryminacji pierwszego, drugiego i
trzeciego stopnia.
1-go stopnia: monopolista sprzedaje…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)