Mikołaj Sęp Szarzyński, BPS, t. 23, Poezje zebrane, s. 52-72

Nasza ocena:

5
Pobrań: 609
Wyświetleń: 1407
Komentarze: 0
Notatek.pl

Pobierz ten dokument za darmo

Podgląd dokumentu
Mikołaj Sęp Szarzyński, BPS, t. 23, Poezje zebrane, s. 52-72 - strona 1 Mikołaj Sęp Szarzyński, BPS, t. 23, Poezje zebrane, s. 52-72 - strona 2 Mikołaj Sęp Szarzyński, BPS, t. 23, Poezje zebrane, s. 52-72 - strona 3

Fragment notatki:

Mikołaj Sęp Szarzyński, BPS, t. 23, Poezje zebrane, s. 52 - 72 Sonet I, O krótkości i niepewności na świecie żywota człowieczego
czas szybko przemija, radość może nagle zostać zmącona przez śmierć.
-człowiek jest wciąż dręczony pokusami.
-wszystkie starania nic nie pomagają, ponieważ pragnienie szczęścia odwodzi ludzi od Boga.
-szczęśliwszy jest ten, który w porę pozna prawdziwy kształt pokusy.
Sonet II, Na one słowa Jopowe
człowiek, poczęty ze wstydem, urodzony w bólu, żyje krótko, nędznie, umiera, jeśli nie ma Boga-Słońca.
-Bóg żąda być miłowanym i chwalonym, co dziwi podmiot liryczny, gdyż wokół siebie ma nie-ograniczoną mądrość i miłość, czego symbolami są Cherubin i Serafim.
-ludzie powinni miłować Boga i oddać się pod jego opiekę.
Sonet III, Do Naświętszej Panny
Maria jest doskonała, pełna odwagi i pokory, została zabrana ponad chóry anielskie, gdzie jest szczęśliwa.
-Maria jest oparciem dla człowieka, kiedy on grzeszy i jest miotany przez pragnienia, pokusy, kiedy życie jest trudne do zniesienia.
-apostrofa do Maryi: niech będzie zorzą polarną, ukazującą dobroć Boga-Słońca
Sonet IV, O wojnie naszej, którą wiedziemy z szatanem, światem i ciałem
pokój to szczęście, ale życie człowieka jest nieustanną walką, gdyż wokół czyhają pokusy.
-ciało ucieka sie do przemijających rozkoszy, nie bacząc na zwierzchność duszy, człowiek zawsze będzie upadać.
-co człowiek ma czynić, skoro jest słaby, nierozumny ? - jedyna nadzieja tkwi w Bogu, tylko u jego boku człowiek ma szansę wygrać bój
Sonet V.O nietrwałej miłości rzeczy świata tego
-trudno jest kochać, trudno nie kochać; myśli zachwalają, upiękniają to, co jest zmienne i pro-wadzi ku zepsuciu, zgubie.
-nie ma człowieka, który za pomocą bogactw mógł ustrzec się kary Boskiej.
-miłość jest cechą właściwą dla ludzi, ale ciało pędzi ku rozkoszom, grzechom, gdyż nie zna Boga - wiecznego i prawdziwego piękna
Sonet VI, Do pana Mikołaja Tomickiego
Muzy, wraz z wyliczonymi cnotami służą uświetnieniu komplementu. Podmiot liryczny mówiąc o sobie, że pił mało "uczonej (...) wody", jednocześnie wskazuje na swą erudycję, bowiem nawiązuje do mitologicznego źródła Muz (Hipokrene), które umieszczano pod Helikonem lub pod Parnasem.Adresat przestaje być istotny, to nadawca wiersza staje się w rzeczywistości jego tematem. "Treścią sonetu jest nie tyle cnota Tomickiego, ile nieśmiałość i zażenowanie Sępa
Pieśń I na Psalm Dawidów XIX Coelianarrantgloriam Dei


(…)

…).
-filozofia Zenona z Kition to tylko słowa wielbiące cnotę, ludzie i tak folgują bogactwu i rozko-szy.
-człowiek powinien chwalić Boga i kierować się tak, jak Pan tego chce - tylko w ten sposób morze nie pochłonie człowieka, tzn. „ukończy bieg”.
Pieśń X Pannie Jadwidze Tarlównie (po tym wojewodzinie ruskiej) kwoli
- podmiot lir żali się lutni, że dostało im się „mało pegazkich zdrojów wody”
KOLĘDA DO ZOSIE…
… do poprzedniej
Pieśń V, O Frydruszu, który pod Sokalem zabit od Tatarów Roku Pańskie 1519
-Frydrusz został zabity przez Tatarów, spadł z murów zamkowych
-na koniec 2 strofy o jego szlachetnym czynie, zmarł broniąc swoich rycerzy i ojczyzny
Pieśń VI, O Strusie który zabit na Rastawicyod Tatarów Roku Pańskiego <1571>
-nawiązanie do wodza tebańskiego, Sparty, Emilijusa i Kana
-obietnica, że nie zapomniane zostane…
… ratunk, ginę w tej ciężkości.  ( Każda strofa kończy się tym wezwaniem)
O Serce wdzięczne, pani która jesteś urodziwa, zauważ, ze dla ciebie moje serce omdlewa! Cierpiąc niewymowny z al. I dolegliwości Dla Boga, daj ratunk, ginę w tej ciężkości!
Ustawiczne wzdychanie niech cię przywiodą ku litości dla mnie. Dla Boga...
Co ci z tego przyjdzie, ze zginę dla Ciebie, ja, który Ciebie miłuje…
… wzdychasz tak z tęsknotą. Szczęśliwszy jest on nawet bardziej niż Anchizes (ojciec Eneasza, który był ziemskim kochankiem Afrodyty) Ja mu życzę pomyślności. I niechaj jego nieszczęście ciebie nie martwi, bo twoje wszelkie zmartwienia psują moje serce. A ty strzeż się, bo piękność męska jest hardą i zawsze niestałą. A ja moje kochanie raduję się , że mnie fortuna dała takiego pana ( panem dla zakochanego…
... zobacz całą notatkę



Komentarze użytkowników (0)

Zaloguj się, aby dodać komentarz