To tylko jedna z 2 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
„ Nigdy nie było tak pięknej plejady” - międzywojenna poezja skamandrycka Skamander 1918 - 1929 Grupa sytuacyjna (sąd ten sformułował Michał Głowiński), której głównym spoiwem była rzeczywistość pozaliteracka (np. wspólna działalność kabaretowa, odczyty i działalność „Pod Picadorem”, obracanie się w tych samych kręgach towarzyskich);
Nazwa od mitologicznej rzeki opływającej Troję ;
aluzja do słynnego zdania z Akropolis Stanisława Wyspiańskiego : " Skamander połyska, wiślaną świetląc się falą". Czasopisma „ Pro arte et studio ”, „Skamander” 1918 - formowanie się grupy na Uniwersytecie Warszawskim wokół czasopisma „ Pro arte et studio” . Nie ma jeszcze wspólnych wystąpień, ani samoświadomości grupy, ale przy pracy w redakcji rysuje się podobieństwo poetów i ich odrębność od innych grup 1918 - 1919 - działalność grupy już pod nazwą Skamander. Pojawiają się wtedy pierwsze tomiki poszczególnych poetów: Julian Tuwim „Czyhanie na Boga” 1918 Jarosław Iwaszkiewicz „Oktostychy” 1918 Antoni Słonimski „Sonety” 1918 Kazimierz Wierzyński „Wiosna i wino” 1919 Jan Lechoń „ Karmazynowy poemat ” 1920
Reprezentowali oni środowisko mieszczańskiej inteligencji o poglądach liberalnych.
1919 - 1926 / 1928 - działalność właściwa. Grupa w najpełniejszy sposób przybiera swoją formę. Skupiona wokół miesięcznika Skamander osiąga programową jednomyślność. Poeci-satelici: Maria Pawlikowska-Jasnorzewska Józef Wittlin Stanisław Baliński Kazimiera Iłłakowiczówna powieściopisarze i krytycy m. in. William Horzyca Tendencje optymistyczno - witalistyczne We wczesnej poezji grupy zaznacza się postawa aktywistyczna, czynna, dionizyjska, ekstatyczna, zachwyt nad życiem, kult istnienia we wszystkich jego przejawach, fascynacja współczesnością, urbanizmem.
1929 - 1939 - dezintegracja grupy. Zanikają tak charakterystyczne dla Skamandra tendencje optymistyczno-witalistyczne oraz zaczyna słabnąć więź grupowa. Dochodzi do tego głównie na tle stosunku poszczególnych poetów do obozu sanacyjnego - zamachu majowego i autorytarnych rządów Piłsudskiego, wyborów brzeskich, rozpadu obozu sanacji po śmierci Marszałka. Pomimo to w świadomości społecznej znacznie dłużej utrzymuje się przeświadczenie o ścisłym powiązaniu grupy.
julian Tuwim „Do krytyków”
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)