Międzynarodowe stosunki polityczne - cele polityki zagranicznej

Państwo formułuje cele polityki zagranicznej - państwo formułuje bardzo dużo celów; wyodrębnia się podstawowe cele:
Bezpieczeństwo
Wspomaganie rozwoju społeczno-ekonomicznego
Wzrost pozycji, prestiżu międzynarodowego państwa i narodu
Kształtowanie reguł funkcjonowania systemu międzynarodowego
Bezpieczeństwo jest nadrzędnym celem polityki zagranicznej państwa, ponieważ należy do potrzeb egzystencjalnych związanych z przeżyciem i trwaniem danego podmiotu.
Wieczny cel - Raymond Aron; stałym, niezmiennym celem polityki zagranicznej państwa jest zapewnienie bezpieczeństwa państwa; ignorują cele subnarodowe - dotyczące jednostek, społeczeństwa, potrzeby poszanowania mniejszości narodowych, Kościołów - błąd dla naukowców nurtów liberalnych.
Podejście systemowe - państwo realizuje własne cele jako uczestnika stosunków międzynarodowych i cele systemy międzynarodowego, a potem na przykład prawa człowieka
Kształtowanie reguł funkcjonowania systemu międzynarodowego
Bardzo wzrosła troska o tożsamość narodową dla konstruktywistów
Po celach dobieramy środki i metody osiąganych celów.
Nie używa się terminu środek polityki zagranicznej tylko instrument - wg Anglosasów
Środek składa się z pewnych zasobów, natomiast instrument jest bardzo wąski zasób np. wielkość złóż ropy naftowej i gazu ziemnego to środek polityki (w szczególności środek polityki zagranicznej Rosji); instrument to np. ustalenie cen Metody prowadzenia polityki zagranicznej - pozytywne (nastawione na współpracę); negatywne - stosowanie sankcji, neutralne - prowadzenie rokowań z przedstawicielami innego państwa.
Polityka zagraniczna państwa - proces decyzyjny; inny proces dla każdego państwa - należy odpowiedzieć na pytania: czy proces jest przejrzysty czy też nie? Czy państwo jest demokratyczne czy nie? Unia Europejska i USA - możemy w stanie przewidzieć zachowania tych państw (organizacji międzynarodowych), ponieważ mają one charakter demokratyczny, oparty o podstawowe zasady systemu demokratycznego; w państwach niedemokratycznych proces decyzyjny znajduje się poza kontrolą społeczeństwa.
Model uwarunkowań polityki zagranicznej państwa
Uwarunkowania, a nie wyznaczniki (wyznacznik jest terminem matematycznym, dotyczy nauk ścisłych); przesłani są jednoznaczne; czasami zdarza się, że wyznacznik był, ale nie było działania
Uwarunkowania stanowią czynniki sprawcze i stymulujące do działania
Czynniki psychologiczne i operacyjne - percepcja, oceny, oczekiwania to uwarunkowania psychologiczne, natomiast operacjonizm było ich wynikiem
Uwarunkowania można również podzielić na obiektywne - przedmiotowe (nie zależą od państwa) oraz subiektywne (zmienne, zależą od państwa).

(…)

… zagranicznej państwa
- jakość oraz aktywność własnej służby zagranicznej oraz dyplomacji
Uwarunkowania subiektywne, zewnętrzne:
- percepcja danego państwa przez jego środowisko międzynarodowe
- koncepcje polityki zagranicznej innych państw
- jakość oraz aktywność służby zagranicznej oraz dyplomacji innych państw
Schemat uwarunkowań polityki zagranicznej państwa przedstawiony w książce „Wstęp do teorii polityki zagranicznej państwa” (rozdział II).
Ważna hierarchia uwarunkowań - model ogólny, nie jest przeznaczony dla każdego państwa.
Uwarunkowania obiektywne, wewnętrzne - niezależne od podmiotu; nie widać w krótkim czasie
Na środowisko geograficzne państwa nie składa się tylko powierzchnia danego państwa, ale również granice państwa (to czy są to granice lądowe, morskie, naturalne czy sztuczne) - ważne…
… jest również ukształtowanie terenu oraz klimat danego państwa
Charles Monteskiusz - w książce „O duchu praw” wskazywał, że temperament ludzi zależy od klimatu np. państwa gorącego południa Europy mają gorący temperament, natomiast społeczeństwa skandynawskie są bardzo dobrze zorganizowane i opanowane.
…
... zobacz całą notatkę