To tylko jedna z 3 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Metodyka kształtow ania zdolności siłowych Bardzo istotny element kazdej dyscypliny sportowej czyli metodyczne kształtowanie poszczególnych zdolności motorycznych. W przypadku trójboju siłowego zdolność siłowa bedzie miała decydujacy wpływ na wynik, tym samym zachęcamy do zaponanie się z metodyką kształtowania zdolności siłowych. Metodyka kształtowanie zdolności siłowych Proces rozwoju siły mięśniowej można rozłożyć na okres między 7 a 30 rokiem życia, a kolejne lata kariery sportowej na jej podtrzymanie na poziomie gwarantującym utrzymanie wysokiej formy sportowej. Współcześnie, podkreśla się konieczność kształtowania siły mięśniowej od pierwszych lat szkolenia sportowego uczulając jednak na właściwy dobór środków i metod treningowych dostosowanych do wieku i możliwości biologicznych rozwijającego się organizmu. Na początku proponuje się stosowanie gier i zabaw ruchowych o charakterze siłowym z wykorzystaniem własnego ciężaru ciała i oporu współćwiczącego dla dzieci w młodszym wieku szkolnym, uzupełniając te bodźce treningowe ćwiczeniami gimnastycznymi wykonywanymi w leżeniu, siadzie lub w zwisie. Wyjątkowo efektywne i bezpieczne, nawet dla dzieci w wieku przedszkolnym wydają się być ćwiczenia wykonywane w zwisie (drabinki, drążek). Modyfikując rodzaj uchwytu (nachwyt, podchwyt, szerokość uchwytu oraz odpowiednie ułożenie kończyn górnych i dolnych) można selektywnie kształtować siłę mięśni palców, przedramion, ramion, grzbietu i brzucha, jednocześnie stymulując wzrost długościowy kośćca. Niezastąpionym bodźcem wszechstronnego przygotowania siłowego dla dzieci jest pływanie, rozwijające większość grup mięśniowych z jednoczesnym odciążeniem kręgosłupa. Począwszy od 13 roku życia korzystne jest kształtowanie siły mięśniowej poprzez ćwiczenia skocznościowe i rzutowe, natomiast około15 roku życia należy rozpoczynać właściwy trening siły z wykorzystaniem przyborów. Pierwsze lata właściwego treningu siły mięśniowej muszą uwzględniać mały opór zewnętrzny (30-50% max) przy dużej liczbie powtórzeń (10-30 pow.). Taki rodzaj treningu wzmacnia ścięgna, mięśnie i więzadła czyniąc stawy człowieka bardziej stabilne i odporne na urazy. Wielkość stosowanych oporów powinna systematycznie wzrastać w kolejnych latach treningu jednakże po wartości submaksymalne i maksymalne należy sięgać dopiero w wieku pełnej dojrzałości układu ruchu. W przypadku mężczyzn zalecane jest stosowanie maksymalnych oraz submaksymalnych oporów gdyż tylko one stymulują rekrutację nowych, nie aktywowanych uprzednio jednostek motorycznych. U dziewcząt i kobiet proponuje się obciążenia nie przekraczające 85% maksymalnych możliwości siłowych ze względu na znacznie słabsze więzadła okalające poszczególne stawy i większą urazowość w przypadku skrajnych oporów. Szczególną ostrożność w ćwiczeniach siłowych u kobiet należy zachować w przypadku stawów barkowych, łokciowych i kolanowych.
(…)
… rozwijanej pracy. W praktyce sportowej stosuje się wielką liczbę ćwiczeń o różnej strukturze i różnym charakterze. Siłę jednak rozwija się przede wszystkim przez ćwiczenia na przyrządach lub ze sztangą, hantlami i innymi przyborami, których opór i ciężar można każdorazowo zwiększać i stopniować z dużą dokładnością. W celu racjonalnego kierowania przygotowaniem siłowym nieodzowne jest wprowadzenie pewnej…
… wysiłków z maksymalnym oporem b) metoda wielokrotnych wysiłków wykonywanych do granicznego zmęczenia c) metoda krótkotrwałych wysiłków z maksymalnym przyspieszeniem Charakter pracy mięśni - prace mięśniową dzieli się ogólnie na statyczną i dynamiczną. W obrębie działania dynamicznego wyróżnić można pracę polegającą na pokonywaniu oporu (wyskok, pchnięcie, wciskanie sztangi, itp.) i amortyzowanie ruchu…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)