To tylko jedna z 3 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Metody wyrównywania wykładniczego
Metoda stosowana do ustalania prognoz krótkookresowych. Cechą charakterystyczną tej
metody jest stała aktualizacja prognoz wraz z napływem nowych informacji o
zaobserwowanych wartościach zmiennej prognozowanej oraz o trafności wcześniejszych
prognoz. Prognozę ustala się na podstawie średniej ważonej wszystkich dotychczasowych
informacji, przy czym wagi maleją wraz z ich wiekiem. Wiek obserwacji oznaczany jest
symbolem „t”, przy czym w momencie T, w którym stawiamy prognozę t=0, dla obserwacji z
okresu T-1 odpowiednio t=1 itd. Dokładność prognoz w tej metodzie może być określana
jedynie metodą ex post na podstawie prognoz wygasłych. Wyrównywanie wykładnicze
występuje w trzech wariantach, w zależności od tego, jakie prawidłowości daje się
wyodrębnić w szeregu czasowym prognozowanej zmiennej. Są to: wyrównanie wykładnicze
proste, podwójne wyrównanie wykładnicze (metoda Holta), potrójne wyrównanie
wykładnicze (model Wintera).
Metoda I – wyrównanie wykładnicze proste
Warunek: W szeregu czasowym brak jest tendencji rozwojowej (trendu) i wahań sezonowych,
a występujące wahania mają charakter przypadkowy.
Prognozę na czas T+1 zmiennej Y wyznacza się na podstawie wzoru: y*T+1=αyT+(1-α)yT dla
0
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)