Metoda de Chaulnesa
Jeżeli obserwujemy jakiś punkt który oddzielony jest od nas ośrodkiem o większej gęstości, np. kamień leżący na dnie jeziora, to mamy wrażenie, że znajduje się on dużo bliżej powierzchni wody, niż jest w rzeczywistości. Zjawisko to obrazuje rysunek:
POWIETRZE
A B P ' WODA
d
h
P
Wykorzystanie tej obserwacji może posłużyć do wyznaczenia współczynnika załamania. W doświadczeniu ośrodkiem gęstszym (badanym) były płytki płaskorównoległe. Obserwując punkt P widzimy go w położeniu P', czyli o h wyżej niż jest w rzeczywistości. Jeżeli rozpatrzyć trójkąty ABP i ABP', to podstawiając:
AB = e AP = d AP' = d-h
otrzymujemy:
W ten sposób, jeżeli doświadczalnie wyznaczy się wartości d i h, to można obliczyć wartość współczynnika n.
Metoda oparta o prawo Brewstera
Druga metoda oparta jest bezpośrednio na wzorze:
Kąt wyznacza się przy pomocy prostego układu optycznego:
ŹRÓDŁO
P
NIKOL OBSERWATOR
Podczas pomiarów mamy możliwość zmiany położenia źródła światła w taki sposób, żeby zmieniał się kąt padania promieni świetlnych na powierzchnię płytki. Kąt ten zmieniano tak długo, aż natężenie światła odbitego od badanej płytki i widzianego przez analizator osiągnęło wartość zerową. W tym celu należało także obracać nikolem, gdyż jak podano wcześniej natężenie jest zależne od kąta zawartego pomiędzy płaszczyznami polaryzacji promienia padającego na analizator i analizatora.
(…)
… oparta jest bezpośrednio na wzorze:
Kąt wyznacza się przy pomocy prostego układu optycznego:
ŹRÓDŁO
P
NIKOL OBSERWATOR
Podczas pomiarów mamy możliwość zmiany położenia źródła światła w taki sposób, żeby zmieniał się kąt padania promieni świetlnych na powierzchnię płytki. Kąt ten zmieniano tak długo, aż natężenie światła odbitego od badanej płytki i widzianego przez analizator osiągnęło wartość zerową…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)