Metafizyka irracjonalno-woluntarystyczna

Metafizyka irracjonalno-woluntarystyczna - jak możemy dojść do prawdy, przebić sie przez te złudzenia:
na drodze poznania obiektywnego, biorąc za punkt wyjścia wyobrażenie , nigdy poza nie nie wyjdziemy, zawsze pozostaniemy przy zjawiskach, przy zewnętrznej stronie rzeczy i nie wniknieemy do ich wnętrza (z Kanta)
ale my jesteśmy nie tylko poznającymi podmiotami, ale też przedmiotami do poznania, sami jesteśmy rzeczami w sobie. I dlatego do istoty rzeczy, do której nie możemy dojść z zewnątrz możemy dojść od wewnątrz , rzecz sama o sobie może uzyskać samowiedzę
samowiedza zaś poucza nas, że jesteśmy wolą , to jedyne, co nam bezpośrednio dane, wszystko inne jest nam dane tylko w wyobrażeniu, a więc jako zjawisko,
bezpośrednie doznanie woli- jedyna droga do prawdy, świat jest wolą i wyobrażeniem - wewnętrzną istotą jego jest wola, a zewnętrznie przejawia się jako wyobrażenie, wola jest osnową przyrody (siły, które działają w przyrodzie są jej objawami, trzeba pojmować przyrodę poprzez wolę, tak jak trzeba pojmować to co dane pośrednio przez to, co dane bezpośrednio)
wola jest irracjonalna , jest popędem działającym ślepo i bez celu (św. Augustyn, Duns Szkot, Kartezjusz- chrześcijańscy metafizycy woluntarystyczni- też uważali wolę za osnowę, ale pojmowali ją jako czynnik rozumny, rozum praktyczny, celowo kierujący irracjonalnymi przeżyciami)
metoda w filozofii:
bezpośrednia introspekcja (nie dialektyka, jak u Hegla - bo osnowa świata jest irracjonalna,
nie doświadczenie - bo zewnętrzne, poznaje tylko zjawiska)
... zobacz całą notatkę