To tylko jedna z 2 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
„Mediacja i arbitraż ostatniej oferty” - Mediation and Last Offer Arbitration jest wspomagającą (subsydiarną) metodą rozwiązywania sporów, która może znaleźć zastosowanie w sytuacjach spornych w przypadku, gdy negocjacje lub mediacje znalazły się w impasie, a strony nie mogą lub nie chcą narażać swoich relacji na szwank przez przedłużanie stanu braku porozumienia. Uczestnicy postępowania przedkładają arbitrowi swoje „ostateczne propozycje” („oferty”) rozwiązania sporu. Rola arbitra sprowadza się w zasadzie wyłącznie do dokonania wyboru tej z nich, która wyda się mu bardziej odpowiednia. Metoda ta typowo znajduje zastosowanie w sytuacji, gdy sporne stanowiska stron podlegają prostej kwantyfikacji, tj. dają się sprowadzić do określonej kwoty, np. wysokości odszkodowania za nienależyte wykonanie zobowiązania. Założeniem, na którym opiera się efektywność „mediacji i arbitrażu ostatniej oferty”, jest skłonność każdej strony do miarkowania własnych roszczeń, tak by właśnie jej „oferta” sprawiała wrażenie „rozsądniejszej”, a przez to miała większe szanse na wybór przez arbitra. Jak wskazuje się w piśmiennictwie, w niektórych przypadkach udaje się uzyskać w ten sposób tak daleko idące zbliżenie stanowisk stron, że arbiter może stwierdzić faktyczne osiągnięcie ugody.
9Znane są liczne odmiany Mediation and Last Offer Arbitration. Jedna z nich, nazywana (Night) Baseball Arbitration, swoją nazwę zawdzięcza konfliktom dotyczącym wynagrodzeń zawodowych graczy baseballu w Stanach Zjednoczonych. W postępowaniu tego rodzaju arbiter podejmuje wstępną decyzję, nie znając „ofert” złożonych przez strony. Wyrok jednak ostatecznie zostaje wydany zgodnie z treścią tej propozycji, która okazała się bliższa wstępnej decyzji arbitra. W sprawach o skomplikowanych stanach faktycznych zastosowanie może znaleźć metoda nazywana Multiple Offer Selection, w której każda strona przedstawia nie jedną, ale kilka różnych propozycji rozwiązania sporu. Arbiter wybiera jedną z nich, nie ogłaszając jej jednak, a tylko wskazując, od której ze stron pochodzi. Druga strona ma wówczas prawo wyboru dowolnej spośród wszystkich „ofert” złożonych przez stronę wskazaną.
9Komisje rozjemcze należą do ADR, których zasadniczym celem jest zapobieganie powstawaniu i eskalacji konfliktów w trakcie realizacji dużych projektów inwestycyjnych. Modelowe postępowanie tego rodzaju prowadzi komisja złożona z trzech ekspertów, stale monitorujących wykonywanie zobowiązań kontraktowych. Metoda ta jest szczególnie często stosowana w umowach o roboty budowlane o znacznej wartości. Ma na celu m.in. niedopuszczenie do opóźnień czy przerw w wykonaniu inwestycji, wczesne wykrywanie i rozwiązywanie problemów dotyczących np. zakresu odpowiedzialności poszczególnych podwykonawców czy wad materiałowych. Podobny charakter ma instytucja stałego prearbitra. Jego decyzja jest dla stron wiążąca na mocy podjętego z góry zobowiązania, ale nie ma charakteru wyroku arbitrażowego ani nie wyłącza możliwości późniejszego skierowania sprawy do sądu powszechnego albo arbitrażowego. W praktyce zastosowanie tej metody przewidują m.in. szeroko uznawane regulacje FIDIC (Federation Internationale des Ingenieurs-Conseils - Międzynarodowej Federacji Inżynierów Konsultantów).
(…)
… międzynarodowego obrotu gospodarczego dostarcza wielu innych interesujących przykładów różnorodnych form i technik rozwiązywania sporów. Świadczą one m.in. o tym, że ADR cechują się dużą zdolnością adaptacji do indywidualnych warunków i potrzeb. Aktywne korzystanie z nich stanowi zaś ważny przejaw realizacji zasad autonomii woli i wolności gospodarczej.
…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)