Maria I Gatunek: powieść poetycka - synkretyzm gatunkowy - tajemniczość, niedomówienia w fabule
- luźna kompozycja, fragmentaryczność
- obiektywne wypowiedzi narratora (narrator nie tylko relacjonuje, ale i roztrząsa, osądza, prowadzi samodzielną refleksję, choć zawsze uzupełniającą bohatera).
- fabuła nasycona dramatyzmem
- chronologiczność zdarzeń, inwersja czasowa
- kreacja bohatera: bohater romantyczny II Historia : oparty na autentycznej zbrodni, na pierwszej żonie Szczęsnego Potockiego
III Motyw y - elementy bajronizmu wybór gatunku, powieść poetycka
kompozycja utworu fragmentaryczna, luźna, pełna niedomówień, zagadek nastrój grozy, tajemniczości a nawet niesamowitości
motyw zemsty - elementy romantyczne
motyw historyczny, patriotyzm
miłość utracona
bohater romantyczny (Wacław) uczuciowość, rozdzielnie z ukochaną, ludowość : styl pieśni ludowej (liryka jak i epika ludowa) - w partiach kozaka i Pacholęcia
- elementy sentymentalne
dużo epitetów charakterystycznych dla poezji sentymentalnej
nastroje religijne, smutek i melancholia (Maria tęskniąca za ukochanym)
IV Miłość: - romantyczna: Wacława do Marii - miłość daje sens życiu, przeznaczeniem człowieka jest odczucie utraty wszelkich dóbr i prawd
- sentymentalna: postać Marii wywodzi się z sentymentalnych dum i powieści, dlatego jej miłość jest jeszcze miłością sentymentalną, żegna kochanka, który jedzie na bój ale nie przeklina świata. V Romantyczny pesymizm - Miecznik: broni wiary w sensowność ludzkiego losu
- patriotyzm (obok miłości) próbuje stworzyć człowiekowi atmosferę szczęścia na ziemi
- koniec poematu to obraz starca, któremu zostało już tylko przeżycie ohydy świata, ukorzenie się przed jego ironią i sarkazmem (gdy M. narażał życie dla ojczyzny, Wojewoda dokonał mordu na jego córce)
- dramat bohaterów ma konkretne społeczne motywy, przyczyną ich nieszczęść są ludzie
- fatalistyczny tragizm bytu człowieka
* Pacholę: personifikacja zgryzoty i niedoli w duchu poezji gminnej
* śpiewają pieśń o przeznaczeniu człowieka
- świat społeczny stał się narzędziem niepojętego i okrutnego losu, dzięki któremu dosięga ludzi ich ostateczne przeznaczenie: pustka i beznadziejność
VI Streszczenie P ieśń I Miejsce akcji - Ukraina. Zwrot do kozaka, który pędzi przez stepy ukraińskie. Do kogo pędzi? Po co? Widać na twarzy kozaka radość. Jednakże poza tym na polach smutek i cisza panuje - nie ma szlachty, nie ma rycerstwa. Wszyscy legli dawno temu. Kozak dalej przemierza stepy, by dotrzeć do zamku. W zamku zaś zaszły pewne zmiany podczas jego nieobecności. Pan Wojewoda „z synem od dawna w rozprawie” (syn gdzieś wyjechał). Mimo, że teraz, po powrocie ojca, spokój panuje, to jednak stare kłótnie, zwady i urazy ciągle w ich sercach pozostały - chodzi tu o kłótnie z Miecznikiem. Zamek jest wspaniały i okazały. Do późnej nocy w zamku trwały zabawy i uroczystości.
(…)
…, przeklina liberum veto, skłóconych ludzi, wspomina Potop Szwedzki. Kozak (tym razem ten, co radośnie sobie jechał) tymczasem dociera do starego Miecznika i Marii. Wręcza im list od „grafa Wacława”. Sądząc po rozanielonej Marii - ów Wacław to jej wspomniany ukochany. Miecznik jest zdziwiony - oto dostał list od Wojewody, w którym ten chce doprowadzić do zgody i przeprosić za dawne urazy. Co więcej - uznał…
… - przeciwnicy, przerażeni jego natarciem, zaczynają się cofać, a Wacław odczuwa niejaki smutek z tego powodu, że jednak nie zginął - w końcu już sobie założył chwalebną śmierć. Przeciwnicy młodzieńca uciekają, lecz ten nie ma zamiaru dać im życie zachować - wpada w szał bojowy i siecze kolejnych wrogów. Tatarski han zauważa herosa, który samotnie masakruje jego oddziały i wpada w gniew. Nakazuje go roznieść…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)