To tylko jedna z 2 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Rzeźba klasycystyczna w Europie Rzeźba klasyczno-romantyczna 1 poł XIX w związana głównie jest z formowaniem przestrzeni urbanistycznej, ogrodowej, architekturą, wnętrzem niż ze sztuką autonomiczną. Klasycyzm odnowił prestiż dzieła rzeźbiarskiego jednak nie w takim stopniu jak to było w starożytności. Anotnio Canova
Wenecjanin, pierwszy rzeźbiarz cesarstwa we Francji, od 1781 osiadł w Rzymie na stałe, znawca rzeźby antycznej, z której czerpał: purystyczne wyrafinowanie, wdzięk; w bozzettach dawał się ponieść spontanicznej improwizacji, żywiołowości, ruchowi, i emocjom, Amor i Psyche 1787-93
Wiedeński grobowiec Marii Krystyny 1805 - melancholia
Napoleon jako triumfujący Apollo - akt, heroizacja
Paulina Borghese jako Wenus 1807 - „rozebrana pokojówka” wg. Heinego
Bertel Thorvaldsen
Duńczyk, uczył się w Kopenhadze, 1797-1838 przebywał w Rzymie, czciciel i naśladowca antyku, jego oryginalność opierała się na daleko posuniętej bezosobowości, nie interesował go temat, zadanie, wzorzec, antyk był samą ideą, surowy, chłodny, doktrynalny styl, biały marmur karraryjski, Jazon 1802-1803
Ganimedes 1817
Chrystus i 12 Apostołów dla kopenhaskiej katedry 1820
Kopernik 1828-30
Książę Józef 1829-32 w Warszawie
Włodzimierz Potocki 1820-30 na Wawelu
Francja
Jean Anotine Houdon - przeniósł XVIII-wieczną tradycję rzeźby portretowej w wiek XIX
Joseph Chinard - portrecista
Francois Joseph Bosio - francuska gracja
James Pradier - akademicki wdzięk
John Flaxman - Anglia
Johann Heinrich von Dannecker - Wirtemberczyk
Gottfried Schadow - pracownik manufaktury porcelany, twórca kwadrygi na Bramie Brandenburskiej w Berlinie
Christian Rauch - grobowiec królowej Luizy w Charlottenburgu, posągu Fryderyka II, surowa, realistyczna charakterystyka
Iwan Martos - Rosjanin
Jakub Tatarkiewicz - Polska
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)