To tylko jedna z 4 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
XII. LUDWIG WITTGENSTEIN (1889-1951) I FILOZOFIA ANALITYCZNA 1. Rys biograficzny
Ludwig Wittgenstein urodził się 24 kwietnia 1889 roku we Wiedniu, w rodzinie przemysłowca. Początkowo studiował na politechnikach w Berlinie i w Manchesterze. W 1912 roku przeniósł się do Cambridge i tam rozpoczął studia matematyczne i filozoficzne u Bertranda Russela. Już pierwsze prace Wittgensteina zrobiły duże wrażenie na Russelu. W 1913 roku Wittgenstein nieoczekiwanie opuścił Cambridge i zamieszkał w Norwegii w chacie, którą sam zbudował. W 1914 roku wstąpił na ochotnika do armii austriackiej. Pod koniec wojny znalazł się w niewoli włoskiej. Podczas działań wojennych napisał dzieło, któremu nadał łaciński tytuł: Tractatus logico-philosophicus. Był to traktat sporządzony w formie tez. Wysłał z niewoli jego rękopis Russelowi, który wysoko ocenił traktat i napisał przedmowę do planowanego wydania. Traktat ukazał się w 1921 roku. Wittgenstein, będąc wówczas pod wpływem lektury dzieł Tołstoja, rozdał odziedziczony po ojcu majątek rodzeństwu i przeniósł się na wieś, podejmując tam pracę nauczyciela w szkołach podstawowych, a nawet pracował jako ogrodnik w klasztorze koło Wiednia. Przestał zajmować się filozofią i mieszkał na wsi w latach 1920-1926. Następnie zajął się architekturą i m.in. zaprojektował dom swojej siostry. Już w 1922 roku jego Tractatus zwrócił uwagę we Wiedniu. Został zreferowany na seminarium filozoficznym Moritza Schlicka i wywołał prawdziwą sensację. Schlick zaproponował Wittgensteinowi udział w swych seminariach, ten jednak odmówił. Do spotkania Schlicka z Wittgensteinem doszło dopiero w 1926 roku. Środowisko związane ze Schlickiem (tzw. Koło Wiedeńskie) przejęło od Wittgensteina koncepcję filozofii pojętej jako rozjaśnianie myśli. Kontakt z Kołem Wiedeńskim wpłynął na ożywienie zainteresowań filozoficznych Wittgensteina. W 1928 roku wrócił do uprawiania filozofii, a w 1929 roku powrócił do Cambridge, uzyskał doktorat i posadę w Trinity College. Tam nastąpił jednak radykalny zwrot w jego myśleniu. W 1932 roku uznał swój traktat za nieporozumienie. Język przestał być dla niego wyłącznie nośnikiem prawdy, a stał się grą, narzędziem komunikacji i ekspresji. Ludzie przy pomocy różnych "gier językowych" sterują rozmaitymi sytuacjami swego życia. Poglądy te znalazły wyraz w wydanej pośmiertnie pracy Wittgensteina: Dociekania filozoficzne. Po swoim zwrocie opuścił na pewien czas Cambridge. Wyjeżdżał do Związku Radzieckiego, gdzie chciał się osiedlić, mieszkał też w swej chacie w Norwegii. Podjął pracę w Cambridge znów w 1937 roku, a po aneksji Austrii przyjął obywatelstwo brytyjskie. W czasie II wojny światowej pracował w szpitalu londyńskim. W 1947 roku uznał, że nie odpowiada mu praca nauczycielska i zrezygnował z niej. Wyjeżdżał do Stanów Zjednoczonych. Zmarł w Cambridge 29 kwietnia 1951 roku.
(…)
…. Analitycy twierdzą bowiem, że nie ma innego dostępu do pojęć i sensów, jak słowa. Dlatego analiza słów jest koniecznym warunkiem filozofowania. A zatem filozofia analityczna jest przede wszystkim filozofią języka. Mówi się, że w filozofii dwudziestego wieku dokonał się tzw. zwrot językowy (linguistic turn). Trzecim elementem charakterystycznym filozofii analitycznej jest logika. Uważa się, że techniki…
… zdominowały prace Russela i wczesnego Wittgensteina (tzw. Wittgensteina I, z okresu jego Traktatu logiczno-filozofcznego). Analiza języka skoncentrowana była raczej na języku naukowym i filozoficznym. Wykorzystywała ona ścisłe techniki logiczne.
Drugim etapem rozwoju brytyjskiej filozofii analitycznej była tzw. filozofia lingwistyczna, której głównym ośrodkiem był Oksford. Mianem filozofii lingwistycznej określa się filozofię języka potocznego (ordinary language). Rozwinęła się ona przede wszystkim pod wpływem poglądów "późnego" Wittgensteina (tzw. Wittgensteina II, z okresu Dociekań filozoficznych). Dominacja tego nurtu filozoficznego przypadła na lata 1945-1960. Jej przedstawicielami byli przede wszystkim: Gilbert Ryle, John L. Austin. Według nich, język potoczny posiada swą własną logikę…
… o nim także nauki przyrodnicze. Prawa nauk przyrodniczych są pewnym sposobem odwzorowania świata. Sceptycyzm i agnostycyzm Wittgensteina sięgał dalej. Twierdził, że nie da się niczego powiedzieć o absolutnym dobru. Zdania chcące powiedzieć coś o absolutnym dobru popadają w niedorzeczności. Zdania należy podzielić na trzy grupy: zdania sensowne (mówiące coś o faktach, a przez to prawdziwe lub fałszywe); tezy logiki…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)