Leki przeciwwirusowe - wykład - HIV

Politechnika Warszawska, Wydział Chemiczny, Instytut Biotechnologii
Zakład Technologii i Biotechnologii Środków Leczniczych
Maria Bretner
Leki przeciwnowotworowe, przeciwwirusowe i
przeciwbakteryjne
Projekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego
Leki stosowane w terapii przeciwwirusowej
przeciw
Ludzkiemu wirusowi niedoboru odporności (HIV)
Projekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego
Ludzki wirus niedoboru odporności
(human immunodeficiency virus, HIV )
Każdego dnia zaraża się 13-14 tys. ludzi a umiera 8 tys. ludzi na całym świecie.
Naukowcy prognozują, że w 2025 roku liczba zainfekowanych dojdzie do 100 mln.
Wpływ na odmienne trendy zapadalności na AIDS
w Polsce i w krajach Europy zachodniej ma
zwiększający się podczas ostatnich kilku lat udział
tzw. późnych rozpoznań.
Znaczącą grupę wśród nowych zachorowań na
AIDS tworzą osoby uzależnione, których objęcie
opieką medyczną jest z różnych względów utrudnione. Stanowią one 60-80% grupy
osób z wcześniej rozpoznanym zakażeniem HIV.
Obecnie w Polsce wykrywa się ponad 700 zakażeń rocznie, a częstość wykrywania
jest na podobnym poziomie, jak podczas trwania ogniska na przełomie lat 19801990. W chwili obecnej duża część osób żyjących z HIV nie ma tego świadomości.
2009 rok
Ludzki wirus niedoboru odporności (HIV)
HIV należy do grupy lentivirusów, zostal zidentyfikowany w 1983 roku jako wirus
odpowiedzialny za wywoływanie Zespołu Nabytego Upośledzenia Odporności
(AIDS) – choroby przenoszonej przez zakażoną krew i prowadzącej do śmierci na
skutek utraty odporności.
Materiał genetyczny wirusa HIV stanowi pojedyncza nić RNA.
Wirus jest otoczony lipidową otoczką, która jest pobrana z błony komórkowej
komórek gospodarza.
Lipidowa otoczka zawiera glikoproteiny SU, gp120,
oraz transmembranowe białko gp41
a także białka pobrane od gospodarza, antygen,
ubikwitynę i aktynę.
Między otoczką a kapsydem znajduje się około
2000 kopii białka matriksowego.
Kapsyd jest złożony z białka kapsydu.
W dojrzałym wirusie (wirionie) występują 2 niezależne nici RNA w kompleksie z
białkami nukleokapsydu, połączone z 3 enzymami, niezbędnymi do namnażania
się wirusa – odwrotną transkryptazą, proteazą i integrazą. Cząsteczki wirusa
zawierają również białka regulatorowe, Nef, Vif i Vpr.
RT odwrotna transkryptaza
PR proteaza
IN integraza
CA białka nukleokapsydu
ikosaedralnego
MA białka matriksowe
NC białka nukleokapsydu helikalnego
SU białko powierzchniowe (gp 120)
TM białko powierzchniowe (gp 41)
Nef białko regulatorowe, obniża ekspresję
receptorów CD4 na powierzchni
zainfekowanych komórek, aktywuje
kinazy komórkowe
Turner B. G. i wsp., J. Mol. Biol. 1999,
Wirus HIV wiąże się za pomocą białka gp120 z limfocytami T mającymi na powierzchni
białko CD4, fuzja błon komórkowych,
penetracja wirusa do cytoplazmy,
pęknięcie
otoczki wirusa i wprowadzenie zawartości do komórki
tworzy się kompleks: RNA i białek CA,
NC, MA, RT, IN, Nef i Vif ... zobacz całą notatkę