To tylko jedna z 5 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
LEKI ALKALIZUJĄCE Do najczęściej stosowanych leków zobojętniających kwas solny w soku żołądkowym należą sole wapnia, glinu, magnezu, sodu i bizmutu Istnieje wiele postaci i rodzajów antacida. Większość preparatów alkalizujących jest wieloskładnikowa, niejednorodna. Podstawa działania wiązanie jonów H+ neutralizacja kwasu solnego treści żołądkowej oraz, zwykle tylko częściowa, inaktywacja proteolitycznej aktywności pepsyny. Wzrost pH soku żołądkowego objętości soku żołądkowego i kwasu solnego oraz wtórnie gastryny konieczność częstego podawania dużych ilości leków alkalizujących ryzyko ujawnienia się objawów niepożądanych. Po niektórych lekach alkalizujących, np. po węglanie wapnia, wodorowęglanie sodowym oraz po wodorotlenku magnezowym, po powrocie pH żołądkowego do wyjściowo niskich wartości następuje nadmierne wydzielanie kwasu solnego. Zjawisko to jest spowodowane bezpośrednim pobudzeniem wydzielania gastryny przez powstałe odpowiednie sole (chlorek wapniowy lub magnezowy) albo pobudzeniem pośrednim, związanym z alkalizacją bliższego odcinka jelita cienkiego. Podniesienie pH powyżej 5 całkowicie hamuje aktywność pepsyny. 1 Efekt terapeutyczny można bowiem uzyskać, jeżeli uwzględni się poniższe uwarunkowania: 1. dawka leku alkalizującego powinna być dobrana indywidualnie w zależności od poziomu wydzielania kwasu solnego oraz szybkości opróżniania żołądka; 2. lek alkalizujący należy stosować we właściwym czasie w stosunku do posiłków oraz przyjmowanych leków 3. należy uwzględnić przeciwwskazania w różnych stanach klinicznych i współistnienie innych chorób; 4. posiadać wiedzę o potencjalnej toksyczności, interakcjach i działaniach ubocznych w przypadku łącznego stosowania leków alkalizujących z innymi lekami. W praktyce precyzyjne ustalenie dawki bywa bardzo trudne, bowiem najczęściej pH-metria i manometria są mało dostępne. Z tego powodu dawka leku alkalizującego jest zwykle ustalana empirycznie. Lek alkalizujący przyjęty na czczo działa ok. 20 min. Optymalnym sposobem podawania leków alkalizujących jest przyjęcie ich w 1 i 3 godz. po posiłku. Ostatnią dawkę leku należy przyjąć przed snem. W wielu przypadkach podawanie leków alkalizujących musi być skorelowane z czasem przyjmowania innych leków. 2 Kryteria wyboru uwzględnienie różnych stanów klinicznych i współistniejących chorób wiele leków zobojętniających zawiera duże ilości jonu sodowego zalecana ostrożność w nadciśnieniu tętniczym, niewydolności krążenia lub chorobach wątroby przebiegających z wodobrzuszem
(…)
… tętniczym, niewydolności
krążenia lub chorobach wątroby przebiegających z wodobrzuszem
alkalizacja treści żołądkowej przyśpiesza perystaltykę i opróżnianie
żołądka – wyjątek wodorotlenek glinu, który wyraźnie hamuje
opróżnianie
w przypadku istniejących zaparć należy wybrać
preparat zawierający jak najmniejszą ilość jonu glinu, a u
pacjentów z luźnymi stolcami/biegunkami wybrać taki preparat,
który nie posiada (lub zawarty jest on w ograniczonej ilości) jonu
magnezowego
stosowanie preparatów alkalizujących w ciąży – ostrożnie !!!
nie potwierdzone u ludzi rezultaty badań na zwierzętach wykazały,
że glin obecny w alkaliach przechodzi do krwi płodu;
udowodniono, że alkalia zawierające glin zwalniają rozwój płodu
Przeciwwskazania
niewydolność nerek – preparaty zawierające glin i magnez
może
dojść…
…,
objawiająca się osłabieniem mięśni, hipotonią,
nieprawidłowościami zapisu EKG i sennością
3
Interakcje i działania niepożądane
Długotrwałe stosowanie leków zobojętniających z równoczesną dietą
mleczną
zespół mleczno-alkaliczny (zespół Burnetta).
W obrazie klinicznym tego zespołu dominują takie objawy, jak ogólne
osłabienie, senność, ból głowy, zaburzenia psychiczne, nudności,
wymioty.
Przyczyna
zasadowica metaboliczna. Zespołowi mleczno-alkalicznemu
mogą towarzyszyć zaburzenia w składzie elektrolitów we krwi
(zwiększenie zasobu zasad, hiperkalcemia) oraz upośledzenie czynności
nerek. Następstwem hiperkalcurii może być nawet powstanie kamicy
nerkowej.
Znane interakcje leków alkalizujących
Upośledzenie wchłaniania
leków przyjmowanych jednocześnie
z lekami alkalizującymi
• H2 – blokery
• beta-adrenolityki: Atenolol,
Propranolol
• Digoksyna
• Fenytoina
• Preparaty żelaza
• Tetracykliny, Azytromycyna,
Metronidazol, fluorowane chinolony
• Isoniazyd
• Tiklodypina
• Pochodne benzodwuazepiny,
neuroleptyki fenotiazynowe, Sulpiryd
• Inhibitory konwertazy angiotensyny
• Ketokonazol
• Glikokortykosterydy
• Kwas chenodezoksycholowy
• Penicilamina
• Allopurinol
• Tyroksyna
• Mizoprostol
• Fluorek sodu
• Indometacyny…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)