Legnica - omówienie

Nasza ocena:

3
Pobrań: 21
Wyświetleń: 791
Komentarze: 0
Notatek.pl

Pobierz ten dokument za darmo

Podgląd dokumentu
Legnica - omówienie - strona 1 Legnica - omówienie - strona 2 Legnica - omówienie - strona 3

Fragment notatki:

Legnica 1241
Obecna Mongolia, leży na pograniczu Federacji Rosyjskiej, Kazachstanu i Chin. Obszar ten stanowił niemal odwiecznie terytorium mongolskich koczownisk i wraz z sąsiednimi terenami zamieszkanymi przez innych nomadów stanowił zrąb państwa Czyngis-chana.
Najwyższą władzę w państwie Czyngis- chana sprawował chan (wielki chan). Był on naczelnym wodzem i najwyższym sędzią. Dla koczowników podstawowym dobrem byli ludzie. Ogół poddanych, z wyjątkiem krewnych władcy, określano mianem "ułus". Władca zarządzał ułusem według własnego uznania. Elitę imperium stanowiła rodzina chana. W połowie lat trzydziestych XIII w. Powstało olbrzymie imperium, które obejmowało znaczną część Azji. Dla usprawnienia zarządzania imperium Czyngis-chan podzielił je na skrzydło prawe i lewe oraz centrum. Centrum obejmowało ojczyste ziemie Mongołów, prawe skrzydło zachodnią, a lewe- wschodnią część imperium. Dysponowało potężnym potencjałem militarnym. W latach 1222- 1223 została wysłana rozpoznawcza wyprawa, która przyniosła wiele informacji na temat Europy Zachodniej. W 1235 r. na zjeździe Czyngisydów podjęto decyzję o podboju Zachodu.
Wyprawę na Zachód przygotowano bardzo starannie. Najstarszy żyjący syn Czyngis-chana, Czagataj, bardzo poważnie oceniał potencjał przeciwnika. Na czele armii stanął Batu-chan. Oprócz niego w wyprawie wzięło udział wiele wnuków i prawnuków Czyngis-chana.
Ofensywa rozpoczęła się jesienią 1236 r. Mongołowie uderzyli na państwo Bułgarów Kamskich nad Wołgą i je zdobyli. Wiosną 1237 r. Mongke ruszył na czele jednego z korpusów na południe, aby podbić Kipczaków (Połowców). Przez trzy następne lata podbijali księstwa ruskie. Okolicznością sprzyjającą było skłócenie książąt ruskich. Umożliwiało to rozbijanie wojsk ruskich i podbój księstw po kolei. Po zdobyciu Riazań w grudniu 1237 r. Batu-chan ruszył na Moskwę- zdobył ją 15 stycznia 1238 roku. 3 lutego 1238 r. Mongołowie przybyli pod Włodzimierz i już po 4 dniach zdobyli go. Później następiła kilkumiesięczna pauza przeznaczona na regenerację żołnierzy. Ostatnią kompanię rozpoczęli jesienią 1239 r. Podbili plemiona mordwińskie, a 18 października 1239 r. zdobyli Czernichów. W końcu 1239 r. lub na początku roku następnego ruszyli na rekonesans pod Kijów. Na początku nie chciano zniszczyć stolicy Rusi, ale po wymordowaniu posłów mongolskich Batu-chan zadecydował o oblężeniu miasta. Po ciężkich walkach 6 grudnia 1240 roku Kijów padł. Dowództwo mongolskie planowało działania przeciwko Węgrom, przygotowywało akcję ubezpieczającą siły główne od strony Polski i Czech. Miało to na celu niedopuszczenie posiłków polskich i czeskich do starcia na równinie panońskiej. Na czele samodzielnego korpusu Batu-chan postawił doświadczonego wodza Ordu. Siły przeznaczone do działań na terenie Polski i Czech stanowiły jeden tumen, tj. teoretycznie 10 tys. ludzi

(…)

… i jego urzędników. Sprzeczności w przekładzie Długosza oraz lakoniczność bardziej wiarygodnych źródeł zmuszają do uznania jedynie faktu ciężkich walk w sandomierskim w lutym-marcu 1241r. W lutym wódz mongolski skierował silny zagon przez Lublin - Zawichost na Sandomierz. Punkt ten zdobyto ok. 13 lutego. Autor Kroniki Wielkopolskiej zanotował, że Mongołowie „ w Popielec (13 lutego) spustoszyli […] miasto i ziemię sandomierską nie oszczędzając ani płci, ani wieku” , a następnie „przez Wiślicę przyszli do Krakowa szerząc spustoszenia”. Informacja ta pojawiła się również dużo wcześniej w Roczniku kapituły gnieźnieńskiej. Z kolei Długosz przesuwa oddziały mongolskie przez Koprzywnicę i Skarabinierz do Krakowa „ ale w Popielec zaczęli wracać ze Skarbimierza do Sandomierza calem odprowadzenia niewolników, których wzięli…
… do egzekucji przed zwłokami księcia zabitego uprzednio w Sandomierzu. Głowę jego dostarczyli przez Morawy na Węgry dla Batu-chana, po czym rzucili na stos innych głów”. Nie próbowali nawet zdobywać legnickiego grodu., ograniczając się tylko do próby zastraszenia załogi. Po sukcesie pod Legnicą Mongołowie podążyli w kierunku Otmuchowa. Przebywali tam około dwóch tygodni. Z tego rejony w końcu kwietnia Ordu…
... zobacz całą notatkę



Komentarze użytkowników (0)

Zaloguj się, aby dodać komentarz