. Legitymizacja - społeczeństwo upoważnia władzę do działania, uprawomocnienie władzy oparte na społecznej akceptacji, powszechne przekonanie, że sprawowanie władzy przez określone podmioty jest zasadne, usprawiedliwione. Ma znaczenie szczególnie w ustrojach politycznych gdzie władza sprawowana jest w oparciu o tradycję (monarchia) lub charyzmę przywódcy (przekonanie o szczególnych predyspozycjach do rządzenia). W państwach demokratycznych najbardziej rozpowszechnioną formą legitymacji władzy są wolne wybory, co stanowi potwierdzenie zasady ustrojowej, według której źródłem władzy jest naród. Z kolei siły rządzące, nie wyłonione w drodze legalnych wyborów, szukają poparcia społecznego, powołując się najczęściej na: głos ludu, sprawiedliwość dziejową, potrzebę zaprowadzenia porządku w państwie czy też zagrożony interes narodowy. Wyróżnia się:
legitymizacja tradycyjna - władza opiera się na tradycji, obyczajach, religii, elementy religijne są zastępywane przez ideologię, wierzeniach, przywiązaniu do władzy rządzacej. Nowa władza czesto budzi obawę przed zmianami i niekorzystnymi postanowieniami dla społ.
legitymizacja charyzmatyczna - czynnikiem podstawowym jest posłuch dla władzy. Społeczeństwo opowiada się za konkretnym władcą, bo jest do niego przywiązana, często decydują cechy osobowe, pomysł, mądrość rządzącego. Jest często powiązana z l. tradycyjną ( wierzenia, ideologia). Przedstawiciele : Stalin, Hitler (państwa totalitarne - kult wodza)
legitymizacja racjonalno - legalna - jasność reguł demokratycznej gry, określona w Konstytucji altermacja władzy wiąże się z cyklicznością wyborów. Społeczeństwo wybiera władzę i jest zobowiązane do oddawania jej posłuchu. Jeśli system rządzenia nie spełnia oczekiwań na następna kadencje wybiera się nową.
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)