To tylko jedna z 9 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Przedstawienie jednoznacznej definicji leasingu jest niezwykle trudne, gdyż jego istota może różnić się w zależności od tego, z jakiej perspektywy jest rozpatrywana. Z punktu widzenia ekonomicznego, leasing, zwłaszcza tzw. leasing finansowy, można określić jako metodę finansowania inwestycji. Decyzje dotyczące leasingu są zatem decyzjami kształtującymi strukturę kapitału firmy. Oznacza to, że podejmujący te decyzje nie rozważają zasadności pozyskania danych zasobów; decydują natomiast o tym, w jaki sposób zasoby te mają być sfinansowane. Punktem odniesienia do oceny leasingu jest z reguły wariant polegający na zakupie danego dobra, najczęściej finansowanego kapitałem obcym (kredytem).
W teorii i praktyce gospodarczej wyróżnia się dwa zasadnicze rodzaje leasingu: leasing finansowy (kapitałowy) oraz leasing operacyjny. Cechami wyróżniającymi te dwa rodzaje umów leasingowych są:
Okres, na który zawierana jest umowa leasingowa,
Sposób rozłożenia ryzyka związanego z przedmiotem leasingu,
Sposób finansowania kosztów funkcjonowania (konserwacji, naprawy, podatki, ubezpieczenie) przedmiotu leasingu,
Możliwość odstąpienia leasingobiorcy od umowy leasingowej.
Leasing finansowy polega na udostępnieniu korzystającemu dobra inwestycyjnego do użytkowania i ewentualnie pobieraniu pożytków na określony czas, na ogół zbliżony do okresu jego gospodarczej przydatności, tzn. okresu, w którym istnieje wysokie prawdopodobieństwo technicznej sprawności dobra oraz możliwości jego wykorzystania w działalności gospodarczej przynoszącej zysk. Oznacza to w praktyce, że opłaty ponoszone przez korzystającego w okresie trwania umowy pokrywają całkowite koszty leasingodawcy oraz zapewniają określony zysk.
Istotną cechą leasingu finansowego jest również to, że korzystający ponosi pełne ryzyko związane z udostępnianym dobrem, pokrywa koszty jego utrzymania i ubezpieczenia oraz pokrywa wszelkie podatki i inne opłaty.
W przypadku leasingu finansowego korzystający nie ma możliwości odstąpienia od umowy przed upływem okresu, na który została zawarta, chyba że zapłaci firmie leasingowej odpowiednie odszkodowanie.
Środki trwałe stanowiące przedmiot leasingu mogą różnić się istotnie pod względem swej wartości, co powoduje konieczność stosowania zróżnicowanych metod i technik finansowania transakcji leasingowych. O ile w przypadku dóbr o relatywnie niewielkiej wartości, finansowanie to może zapewnić przedsiębiorstwo leasingowe, o tyle w przypadku dóbr o dużej wartości (statki, kompletne linie produkcyjne, samoloty itp.) z reguły zachodzi konieczność refinansowania transakcji. Obok leasingodawcy i korzystającego występuje także podmiot refinansujący, najczęściej bank, który udziela leasingodawcy kredytu pieniężnego pokrywającego w całości lub części nakłady na nabycie dobra będącego przedmiotem leasingu. Kredyt ten jest z reguły zabezpieczony prawem rzeczowym na przedmiocie leasingu (np. zastawem). Leasingodawca przynosi także na bank większą część wierzytelności wynikającej z umowy leasingowej, co stanowi dodatkową formę zabezpieczenia kredytu bankowego.
(…)
….
Jeżeli chodzi o drugie pytanie to dwa strumienie pieniężne dyskontowane są za pomocą takiej samej stopy, to jej poziom nie ma znaczenia dla ostatecznych wyników. W literaturze przedmiotu przyjmuje się jednak, że właściwą stopą dyskontową jest w tym przypadku efektywna stopa oprocentowania kredytu, czyli nominalna stopa procentowa pomnożona przez stopę podatku dochodowego.
Po trzecie, jakkolwiek zakładamy…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)