Normalnie ludzi są kwalifikowanie wg norm w danych kręgach kulturalnych: zabawy, pracy i dobrze wychowanych. Normalność: działania zgodne, przystosowanie się do któregoś z wspomnianych typów i modeli.
Skuteczne przystosowanie polega na tym, że postępuje zgodnie z normami, uporządkowanie zachowanie się do kogoś i kogoś do nas. Interakcje pomiędzy jednostką a środowiskiem oraz odwrotnie. Relacje kształtowane, narzucane przez środowisko. Kwestia nie polegająca tylko na umownych normach, ale mechanizm działa też na relacjach jednostka - środowisko i są one uporządkowane, wskazanie mechanizmu dzięki którym tak się dzieje, typ osobowości jest kształtowane iż relacje danego środowiska a jednostki są normatywnie uporządkowane. Normalność cywilizacyjna jest dopuszczalna jako wysoki lub niski poziom kulturalny, szeroki i wąski. Wysoki poziom - to ludzie którzy mają wykształcenie, normalność może występować na innych poziomach, nawet jeżeli ludzie są w tym samym typie osobowości. Normalność jest możliwa tylko poprzez dobre wychowanie, pracę lub zabawę. One wtedy dominowały, dominacja ma znaczenie w procesie kształtowania. Cechą tego procesu stawania się normalnym jest przyjmowanie wzorców, proces ten jest złożony, długotrwały, jednostka jest poddawany oddziaływaniom ze strony środowiska, wielu różnych stron, dziedzinom. Życie normalne może być realizowane w ramach poszczególnych typów osobowości, nie ma czystej osobowości, każdy jest nosicielem cech z trzech różnych typów, ale jeden typ szczególnie dominuje. Nienormalność: nienormalni dążą oni do normalności, wychowani w złych normach, jednostki są ukształtowane wg 1 z typów osobowości i zdarza się, że Ci już wykształceni muszą wypełniać role do których nie zostali przysposobieni, niezgodne z ich typem osobowości.
Podnormalność: odchylenie w dół, wykonuje swoje obowiązki gorzej niż osoba normalna. Osoba wykształcona w danej roli społecznej, wg Znanieckiego osoba pracy, która gra rolę z kręgu zabawy.
Nadnormalność: jednostka dobrze wychowana, w nowej pracy wprowadza nowe czynniki do pracy, reformator. Nie jest on lepszy bo wie więcej w swojej dziedzinie, ale wzbogaca nowy krąg kultury o swoje normy, umiejętności, wzorcami. Ważną cechą nienormalnych jest to, że zboczeńcy stoją w opozycji do normalności, odstępują od 3 zasadniczych typów. Normalność jest realizowana na określonej licznie ścieżek, jeżeli byłoby ich więcej to nie byłoby możliwości utrwalenia procesu przekazu. Zboczeńcy podnormalni: zawsze są postrzegani negatywnie, buntują się dla siebie, problem z zaakceptowanie faktu, że muszą przestrzegać określonych norm, bunt. Odrzucają konieczność podporządkowania się ustalonego porządku. Źródłem jest przymuszanie, przemoc, restrykcje, karanie spowodowało to, że jako dziecko buntuje się przeciwko danych normom. Wie o tym, że może się zbuntować i nawet chce tego. Wewnętrzna gratyfikacja, zewnętrzna korzyść z buntowania się, może to być np. brak kary, profity.
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)