To tylko jedna z 3 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
KULTURA ZAUFANIA
Teoria zaufania pojawia się jako osobne zagadnienie w socjologii dopiero pod koniec lat 70-tych XX
wieku.
1979 – Niklas Luhmann publikuje esej, w którym opisuje zaufanie jako zjawisko niezbędne w
nowoczesnych społeczeństwach, które cechuje niepewność i dominacja ryzyka.
1983 – Bernard Barber analizuje obecność zaufania w różnych domenach instytucjonalnych: polityce,
medycynie itp. wiążąc je z ideą opieki, powiernictwa i reprezentacji
1990 – James Coleman redefiniuje zaufanie w „teorii racjonalnego wyboru”
Do Luhmanna nawiązuje Giddens, który dostrzega istotną rolę zaufania w fazie „późnej
nowoczesności”
Ponieważ każdy jest na swój sposób wolny i podejmuje indywidualne decyzje, to nie jest się w stanie
do końca przewidzieć jego zachowania. Może być ono dla nas korzystne, ale i wręcz przeciwnie.
Ryzyko tego, że ktoś zadziała na naszą niekorzyść zwiększa się wraz z ilością potencjalnych
partnerów, ich zróżnicowaniem czy odległością w przestrzeni. Takie poszerzanie się relacji jest
typowe dla skomplikowanego środowiska społecznego. Wobec tego nieustannie podejmujemy grę i
czynimy zakłady, stawiając na takie albo inne zachowanie innych. Te zakłady to nic innego jak
zaufanie i nieufność.
Zaufanie pozwala na zredukowanie niepewności, na spokojniejsze i swobodniejsze działanie,
natomiast nieufność prowadzi do bierności, zachowania dystansu i czujności. Redukuje się w ten
sposób niebezpieczeństwo, ale traci szanse na korzyści płynące z interakcji.
Kategorie oczekiwań wobec partnerów w interakcji:
● efektywnościowe – dotyczące instrumentalnych właściwości działań innych; oczekujemy, że
partner będzie regularny i przewidywalny, że będzie podejmował decyzje racjonalnie i z wyobraźnią
(oczekiwanie mocniejsze) oraz, że będzie kompetentny i skuteczny (najmocniejsze)
● aksjologiczne – dotyczące właściwości działań; chcielibyśmy przy tego typu oczekiwaniu, żeby
partner zachowywał się sprawiedliwie, żeby był szczery i moralny
● opiekuńcze – dotyczące działań zwanych „reprezentacyjnymi”; liczymy, na to, że inni będą
bezinteresownie dbać o nasze sprawy, że będą szlachetni i altruistyczni
W tej kolejności rośnie właśnie prawdopodobieństwo zawodu naszego zaufania.
Zawód może doprowadzić do sytuacji tzw. uogólnionej nieufności. O uogólnionym zaufaniu mówi
się gdy doświadczenie pozytywne wywołane niesprawdzoną nieufnością wobec innych przeradza się
w wiarę w rzetelność innych ludzi i instytucji.
Zaufanie lub nieufność mogą być kierowane ku różnym obiektom:
● zaufanie / nieufność osobiste (a) – w stosunku do konkretnych, znajomych osób
● zaufanie / nieufność pozycyjne (a) – kierowane do określonych ról społecznych, zawodów,
urzędów (policjant, lekarz, polityk, duchowny) etc. , bez względu na to, kto je konkretnie wykonuje
● zaufanie / nieufność komercyjne (a) – kierowane do towarów określonej marki, pochodzących z
określonego kraju etc.
● zaufanie / nieufność technologiczne (a) – do różnych skomplikowanych systemów technicznych,
np. komputerów, które
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)