Księga Hioba Część wstępna - Cierpienia bogobojnego Hioba W ziemi Us żył człowieka sprawiedliwy, prawy, bogobojny i unikający zła - Hiob. Miał 7 synów i 3 córki, był bogaty. Synowie po kolei w oznaczonych dniach urządzali w swoim domu uczty, zapraszali siostry. Po każdej uczcie rano Hiob składał ofiarę całopalenia.
Do Boga wraz z aniołami przyszedł szatan. Bóg spytał się czy zna on Hioba, który jest tak bogobojny. Szatan uważa, że Hiob tak wielbi Boga, bo od niego ma całe bogactwo i gdyby Bóg mu je odebrał, to Hiob złorzeczyłby. Bóg oddaje szatanowi majątek Hioba, ale na niego samego ma on nie wyciągać swojej ręki. Pewnego razu, gdy uczta odbywała się w domu najstarszego syna, do Hioba przyszli posłańcy z nowinami, że: Sabejczycy porwali woły i oślice, pożar zajął owce i sługi, Chaldejczycy porwali wielbłądy, a wicher z pustyni zawalił się na dom, gdzie ucztowali i wszyscy umarli. A każdy kończył „Ja sam uszedłem, by ci o tym donieść”. Hiob wstał na to, rozdarł szaty, ogolił głowę, upadł na ziemię i pobłogosławił Boga. Po pewnym czasie szatan znów przyszedł do Boga, a Bóg był dumny z zachowania Hioba. Szatan poprosił, aby na próbę wystawić „kości i ciało” Hioba. Bóg się zgodził, ale zażądał, żeby zachować życie Hioba, nie zabijać go.
Szatan rzucił na Hioba trąd złośliwy od stóp do głowy. I kiedy ten drapał swoją skorupę, żona powiedziała, że powinien złorzeczyć Bogu i umrzeć. Hioba na to, że skoro przyjął od Boga dobro, to przyjmie też i zło. Na wieść o losach Hioba odwiedzili go trzej przyjaciele: Elifaz z Temanu, Bildad z Szuach i Sofar z Naamy. Widząc jego cierpienie, siedzieli z nim 7 dni i 7 nocy na ziemi, nie mówiąc ani słowa.
POEMAT
Część pierwsza - dyskusja Hioba z przyjaciółmi. P ierwszy szereg słów. Hiob : wreszcie przeklina dzień swojego urodzenia, tę noc. Wolałby umrzeć przy narodzinach niż teraz przeżywać to, czego zawsze najbardziej się bał.
Elifaz : kiedyś Hiob doradzał wszystkim trwanie w Bogu, a teraz sam chce się od Niego odsunąć. Bóg jest sprawiedliwy, karze tylko grzeszników, choć tak naprawdę nikt nie jest bez winy przed Bogiem. Owocem grzechu jest cierpienie. Radzi Hiobowi, żeby polecił się Bogu, bo On rani, ale też i leczy. Bóg jest dobry dla skruszonych i zachowa ich od wszelkiego zła na ziemi. Hiob: uważa, że słusznie narzeka, bo ogromnie cierpi, choć nawet nie wie za co. Prosi Boga o śmierć. Nawet przyjaciele w ciężkiej godzinie go zawiedli. Wszyscy go niesprawiedliwie oceniają. On sam zaś nie chce, żeby go wyzwolić bogactwem, ale żeby pouczyli go, co robił źle. Jego życie jest tak trudne, jak życie wojskowego wcielonego do armii przymusowo. Nie ma już nadziei, po śmierci nie zazna już szczęścia. Prosi o śmierć i darowanie grzechu.
(…)
…-anioł, który wykupiłby takiego grzesznika za jego nawrócenie. A potem taki grzesznik chwali Boga przed innymi i mówi o Jego łasce.
Druga mowa: Elihu podważa słowa Hioba, że Bóg nie działa zgodnie z prawem, że nic się nie zyska na przyjaźni z Nim. A przecież On stworzył świat, opiekuje się nim, dla Niego wszyscy ludzie są równi - jest bezstronny, dokładnie wie, kto ma jakie grzechy, ale potrafi…
… nawrócenia się od grzechu, przez cierpienie go poucza. Mówi Hiobowi, że i jego Bóg chce wybawić przez to cierpienie z nieszczęść. Ma on nie zbaczać ku złu, bo dosięgnie go za to nędza.
Hymn na cześć Boga: Bóg jest potężny - wyzwala zjawiska atmosferyczne, np. burzę, która jest oznaką jego gniewu. Człowiek jest wobec niego bezsilny. Ludzie się Go boją, Jego majestat jest nieosiągalny. On sam nie zważa uwagi…
… mu każdy po srebrnym pieniądzu i złotym kolczyku. Miał jeszcze 7 synów i 3 córki: Gołębicę, Kasję i Róg-z-kremem-do-powiek. Nie było od nich piękniejszych. Hiob żył jeszcze 140 lat i widział swoich synów i wnuków - łącznie 4 pokolenia. Opracowanie
Księga Hioba składa się z 4 części pisanych prozą oraz z poematu dzielącego się na dwie części. Wstęp i zakończenie odbiegają formą literacką od poematu - gatunek literacki…
…, żeby go zniszczyć, choć sam dał mu życie. Teraz chce, żeby Bóg zostawił go samego.
Sofar: mówi, że Hiob szydzi mówiąc, że jest bez grzechu, bo Bóg przymyka oko na wiele jego występków. I on namawia Hioba, żeby się nawrócił.
Hiob: Ma żal do przyjaciół, bo przecież wie jak potężny jest Bóg. Nie podważa tego. Ci jednak oczerniają go wciąż, dlatego Hiob chce się bronić przed samym Bogiem. Jest pewny swojej niewinności…
…, że się tak gorliwie broni oznacza, iż coś ukrywa i jest winna. Hiob zatracił swą pobożność, uważa się za wyższego, lepszego. A przecież każdy grzeszy. Mędrcy uczą, że ten kto grzeszy, nieprawy i niewierny jest nieszczęśliwy - bo wie, że przyjdzie kara i oczekuje jej. Taki człowiek wzbogaca się na krótko o pewne dobra, ale potem wszystko i tak straci. Hiob: nie pomagają mu słowa przyjaciół, chociaż sam na ich miejscu…
… się tutaj o kulcie ani nawet o przymierzu lub osobowości zbiorowej. Głównym rysem Boga jest jego opieka i miłość do stworzeń. Plany Boże na zawsze pozostaną pewną niewiadomą. W tradycji Hiob uznawany był za typ niewinnie cierpiącego Chrystusa. W liturgii czyta się niektóre rozdziały tej księgi w oficjum za zmarłych, gdzie mają one wyrażać cierpienia duszy spragnionej Boga i szczęścia wiecznego po wyjściu z miejsca…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)