Krzemiany warstwowe - wykład

Bentonit  jest  to  glinka  odkryta w 1890 roku przez amerykańskich geologów  w okolicach  Fort  Ben- ton.  Stąd  wzięła  swą  nazwę.  Natomiast montmorillonit  jest  minerałem  stano- wiącym  główny  składnik  wymienionego wcześniej  bentonitu  i przez  to  najbar- dziej  wpływającym  na  właściwości  glin- ki.  Nazwa  pochodzi  również  od  miejsca odkrycia złóż tego minerału w Montmo- rillon na południu Francji.  Producenci  dodatków  reologicznych bardzo bronią się przed używaniem nazw bentonit  i  montmorillonit  na określenie ich  produktów.  Skłaniają  się  raczej  ku nazwom   nieorganiczne  dodatki  reolo- giczne  lub   krzemiany  warstwowe .  Dla- czego tak jest? Otóż, od bentonitu — ko- palnej glinki o lepkiej konsystencji i bar- wie od rudej aż do zielonogranatowej do produktu  gotowego  w formie  regularne- go,  mielonego,  suchego  proszku  w kolo- rze kremowobiałym jest długi i skompli- kowany proces chemiczny. Kopalina jest oczyszczana  fizycznie  i chemicznie,  na- stępuje  proces  wymiany  nieprzydatnych jonów metali na inne, następnie, w zależ- ności  od  planowanej  aplikacji,  produkt jest  aktywowany.  W rezultacie  otrzymy- wany  jest  drobny,  kremowobiały  pro- szek.  Cechy  charakterystyczne  takiego materiału  to  warstwowa  budowa  drob- nych  kryształów  o dużej  powierzchni właściwej,  ujemne  ładunki  wewnątrz kryształów, które powodują powstawanie uwarstwienia  naprzemianległego  katio- nów  wymiennych,  oraz  tendencja  do pęcznienia  wewnątrz  kryształów.  Te  ce- chy  decydują  o tym,  że  zmodyfikowane bentonity znalazły bardzo szerokie zasto- sowanie  w wielu  gałęziach  przemysłu: produkcji  farb,  lakierów  i materiałów chemii budowlanej, chemii gospodarczej, kosmetykach,  odlewnictwie,  wiertnic- twie, papiernictwie, przemyśle napoi, ra- fineryjnym i wielu innych. Jak domek z kart Bentonity składają się z dużych krysz- tałów, każdy o budowie płytkowej. Po do- daniu  wody  struktura  płytkowa  powodu- je,  że  kryształ  zaczyna  naturalnie  pęcz- nieć, gdyż cząsteczki wody dostają się po- między  płytki.  Za  pomocą  mieszadła szybkoobrotowego, lub innego urządzenia zapewniającego  wystarczająco  dużą  siłę ścinającą rozbija się kryształy na indywi- dualne  płytki.  Ponieważ  na  powierzchni płytek  gromadzą  się  niejednoimienne  ła- dunki  elektryczne,  następuje  wzajemne przyciąganie/odpychanie  się  płytek  co owocuje przybraniem budowy tzw. „dom- ku  z kart”.  Jest  to  struktura  stabilna,  po-

(…)

… biocydów. Tylko niektóre gatunki warstwy pokrycia. Grupa jest bardzo sze- zują się większą stabilnością, zwiększają
optibentów są modyfikowane organicz- roka, co pozwala znaleźć produkt właści- homogeniczność układu, wydłużają czas
nie. Jednakże używane są one w syste- wy do zastosowania praktycznie w każ- otwarty, poprawiają obrabialność, zapo-
mach, gdzie biocydy i tak są obecne. dym układzie…
... zobacz całą notatkę