Koszykówka na wózkach - podobnie jak koszykówka pełnosprawnych - jest jedną z najpopularniejszych dyscyplin sportowych.
Podczas paraolimpiady w Sydney mecze koszykówki oglądało na miejscu 10 tys.widzów. Była to jedna z najbardziej oglądanych dyscyplin paraolimpiady.Obecnie uprawiana jest głównie przez osoby mające schorzenia w obrębie
narządu ruchu. Najwięcej osób grających w koszykówkę na wózkach jest z grupy amputowanych i paraplegii. Ten rodzaj sportu posiada przede wszystkim wysokie walory psychoterapeutyczne, wypływające z konieczności wykazania się przez graczy aktywną i samodzielną pracą. Ciągłe zmiany sytuacji na boisku są elementem ćwiczącym uwagę i zdolność koncentracji. Koszykówka jest korzystną formą rekreacji i sportu dla osób poruszających się na wózkach inwalidzkich. Sytuacje, które spotyka się w grze zmuszają do ciągłego doskonalenia techniki jazdy, do dokonywania ewolucji, których opanowanie przyczynia się do sprawniejszego w ogóle poruszania się niepełnosprawnego w różnych sytuacjach terenowych. W czasie gry trzeba bowiem przyśpieszać jazdę, nagle zahamować czy zmienić kierunek jazdy, wykonywać zwroty i obroty. Osoby, które dopiero, co usiadły na wózku, szybciej uczą się skłonów z wózka, którym normalnie towarzyszy lęk przed wypadnięciem.
W koszykówkę na wózkach mogą grać osoby z różnym stopniem niepełnosprawności. Dlatego gracze w koszykówce na wózkach są podzieleni na klasy w zależności od sprawności funkcjonalnej i rodzaju schorzenia. Jest pięć klas zawodników - klasa 1, 2, 3, 4 i 4.5. oraz 3 grupy pośrednie - 1.5, 2.5 i 3.5. Zawodnicy najmniej sprawni są klasyfikowani do niższych klas i dostają tyle samo punktów (np klasa 1 - 1pkt, klasa 2 - pkt. itp.). Im lepsze możliwości funkcjonalne zawodnika tym jest on zakwalifikowany do wyższej klasy. Pięcioosobowa drużyna znajdująca się w danym momencie na boisku (w zależności od kraju lub rangi zawodów) nie może wynosić więcej niż 13,5 -14,5 punktów. Limit punktowy dla drużyny stosuje się aby gracze z większym upośledzeniem narządu ruchu mogli grać razem z tymi najsprawniejszymi.
Koszykówka na wózkach należy do najbardziej widowiskowych dyscyplin sportowych uprawianych przez osoby niepełnosprawne. Obowiązują w niej przepisy bardzo podobne do koszykówki pełnosprawnych. Mecze rozgrywane są na zwykłych boiskach do koszykówki (rozmiar boiska i wysokość koszy są takie same jak w koszykówce pełnosprawnych). Boisko powinno mieć szerokość 13-15 m, długość 24-28 m. Nawierzchnia boiska drewniana (parkiet) - często jest "guma". W środku boiska wyznacza się koło o promieniu 1,80 m. Na liniach końcowych, pod kątem prostym do podłoża, zamocowane są tablice o wymiarach 120 X 180 cm. Tablice powinny być z twardego drewna lub przezroczystego tworzywa. Powierzchnie ich powinny być gładkie i jeżeli nie są wykonane z przezroczystego materiału, pomalowane na biało. Dolne krawędzie tablic powinny znajdować się na wysokości 2,75 m od podłoża, a urządzenia podtrzymujące tablice, co najmniej 40 cm od linii końcowej w głąb, środek tablicy zaś w odległości 120 cm od linii końcowej (nad boiskiem). Na środku tablicy, na wysokości 3,05 m od podłoża, zamocowane są obręcze (o średnicy wewnętrznej 45 cm), które po zawieszeniu siatek stanowią kosze. Po obu stronach boiska oznacza się tzw. "pola 3 sekund" (5,80 m od linii końcowej) oraz pola rzutów wolnych. Piłka do gry powinna być kulista,o obwodzie 75-78 cm i ciężarze 600-650g.
(…)
… piłki do kosza przeciwnika. Kosz uzyskany rzutem z gry ma wartość 2 p., kosz z rzutu wolnego - l p., a sprzed linii 6,25 m - 3 p. Wygrywa ta drużyna, która w przepisowym czasie gry zdobędzie większą liczbę punktów. Jeśli po upływie czasu gry wynik jest remisowy, sędzia zarządza 5-minutową
dogrywkę. Jeśli w czasie pierwszej dogrywki nie nastąpiło rozstrzygnięcie zarządza drugą. W grze obowiązują…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)