Kopuły betonowe i żelbetowe - omówienie

Kopuły betonowe i żelbetowe - krótki opis kilku wybitnych obiektów.
Kopuły należą do najdawniej znanych i stosowanych przekryć o dużej rozpiętości. Pierwszym osiągnięciem realizacji nowoczesnych kopuł żelbetowych była wzniesiona w 1908 roku kopuła żebrowa w Hali Ludowej we Wrocławiu o rozpiętości 65 m i wysokości 19 m. Rozpiętość kopuł bezżebrowych dochodzi najczęściej do 60 m. Przy odpowiedniej krzywiźnie kopuły występują w niej tylko naprężenia ściskające zarówno w kierunku południkowym jak i równoleżnikowym. Odpowiednio do kierunku działania sił , zbrojenie powłok rozmieszcza się w kierunku równoleżnikowym i południkowym (rys.6) przy czym liczba prętów zbrojenia południkowego wzrasta w kierunku wezgłowi kopuły. W przypadku kopuł o większych rozpiętościach gdy grubość powłok wynosi 8 cm i więcej, stosuje się podwójną siatkę wkładek w celu zapobieżenia powstawaniu rys termicznych lub skurczowych. Szczegół połączenia kopuły o zmiennej grubości z pierścieniem oporowym przedstawia rys. 7. Na rys. 8 przedstawiono powłokę żelbetową w kształcie kopuły półkolistej wg [2] o średnicy 93,3 m, w której znajduje się planetarium Zeissa w Jenie. Kopuła jest zbrojona w trzech kierunkach w ten sposób, że krzyżujące się pręty zbrojenia tworzą siatkę trójkątów równoramiennych o długości boku 60 cm. Poszczególne oczka siatki zbrojenia wypełniono gęstą siatką z cienkiego drutu i wypełniono betonowym torkretem. Grubość żelbetowej powłoki (płaszcza) wynosi 6 cm. Na rys. 9 znajdują się kopuły i nia o różnym kształcie powłoki wykonane na różnym planie. ... zobacz całą notatkę