To tylko jedna z 5 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Kontrakty konsensualne Kupno - sprzedaż (emptio - venditio) - był to kontrakt konsensualny, na którego podstawie którego jedna strona, zwana sprzedawcą (venditor) zobowiązywała się do przeniesienia i zapewnienia spokojnego posiadania jakiejś rzeczy na drugą stronę zwaną kupującym (emptor), ta zaś zobowiązywała się wzajemnie do przeniesienia na własność sprzedawcy pewnej kwoty pieniężnej tytułem ceny.
Zadatek - jakiś wartościowy przedmiot albo pewna suma pieniędzy. Pierwotnie spełniał rolę dowodu na zawarcie kontraktu jak również gwarantował jego wykonanie. W II wieku n.e. zadatek spełniał wyłącznie funkcję dowodową. Z chwilą zawarcia lub rozwiązania kontraktu zadatek podlegał zwrotowi.
Sprzedawca zatrzymywał zadatek jeśli kupujący odstąpił od umowy. Jeśli od umowy odstąpił sprzedawca, musiał zwrócić zadatek w podwójnej wysokości.
Towar - mogła być to rzecz dopuszczona do obrotu gospodarczego, materialna jak i niematerialna. Mogły być to również rzeczy cudze, dlatego że sprzedawca nie miał obowiązku przeniesienia wartości na rzeczy sprzedanej.
Kupno mogło dotyczyć rzeczy przyszłej, spodziewanej; np. kupno plonów z określonego gruntu. Miało wtedy charakter warunkowy - nie było skuteczne gdy spodziewana rzecz nie powstała bez winy dłużnika. Bezwarunkowe było kupno nadziei; np. kupno plonów z danego gruntu bez względu na to czy one powstaną. Towarem była sama szansa istniejąca w momencie zawarcia kontraktu - charakter losowy.
Cena - musiała być oznaczona i wyrażona w kwocie pieniężnej. Cena powinna być rzeczywista. Jeśli zapłata miała charakter symboliczny to traktowano umowę jako darowiznę. Cena nie musiała odpowiadać wartości towaru. Strony miały pełne prawo do wzajemnego podchodzenia się co do towaru i ceny.
Była to podstawowa zasada wolności handlu od której prawo rzymskie odstąpiło tylko dwa razy: 1. W 301 r. Dioklecjan ogłosił edykt zawierający szczegółową taryfę maksymalnych cen ważniejszych towarów i usług; 2. Postanowienie Justyniana chroniące sprzedawcę, który poniósł uszczerbek wyzbywając się gruntu poniżej połowy jego rzeczywistej wartości.
Ryzyko - przypadkowej utraty lub pogorszenia towaru przy kupnie rzeczy oznaczonej indywidualnie ponosił kupujący. Spowodowana taką utratą rzeczy niemożliwość świadczenia po stronie sprzedającego zwalnia go z zobowiązania, a na kupującym ciąży mimo to obowiązek uiszczenia ceny.
Sprzedawca zbywając rzecz cudzą nie mógł przenieść na nabywcę prawa własności, a zatem rzecz dotknięta była wadą prawną, za którą odpowiadał sprzedawca (rękojmia)
Właściciel rzeczy na podstawie actio in rem mógł w każdej chwili zażądać jej wydania od kupującego. Realizacja takiego prawa to ewkicja.
(…)
….
Kupujący mógł zastrzec sobie prawo odstąpienia w pewnym terminie od umowy jeśli rzecz mu sie nie spodoba
Sprzedawca mógł zastrzec sobie prawo do odstąpienia od umowy w pewnym terminie, na wypadek gdyby osoba trzecia zaoferowała wyższą cenę
Sprzedawca mógł zastrzec sobie prawo pierwokupu, gdyby kupujący rzecz nabytą zamierzał sprzedać
Sprzedawca mógł zastrzec, że jeśli zapłata lub jej część nie zostanie…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)