To tylko jedna z 2 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Konflikt w Darfurze - aktualnie trwający konflikt zbrojny, mający miejsce w Darfurze (zachodnia część Sudanu,). Konflikt ten wywołał obecnie największy kryzys humanitarny na świecie. Liczba ofiar najnowszego konfliktu jest szacowana na ponad 200 tys. zabitych, łączny bilans zabitych w trwającej ponad 50 lat konfrontacji sięga ponad 2 milionów ofiar, zaś ponad 4,5 mln ludzi zostało zmuszonych do emigracji. Konflikt w Sudanie między północą a południem kraju trwa już ponad 50 lat. W 2003 w zachodniej prowincji kraju - Darfurze, rozpoczął się jego kolejny epizod. Istota spięcia sprowadza się do walk między arabskimi wojownikami Dżandżawidami, a niearabskimi mieszkańcami tego rejonu. Po stronie ludności murzyńskiej z Dżandżawidami walczą Ludowa Armia Wyzwolenia Sudanu oraz Ruch Sprawiedliwości i Równości.
Konflikt ze względu na dużą liczbę ofiar zwłaszcza po stronie ludności murzyńskiej i ilość uchodźców zmuszonych do opuszczenia domów jest przez część organizacji humanitarnych określany jako ludobójstwo i czystki etniczne. Starcia nasiliły się zwłaszcza od roku 2004. Zdominowany przez arabskich muzułmanów rząd Sudanu jest oskarżany o podsycanie i inspirowanie konfliktu. O współudział w ludobójstwie oskarżony został prezydent Sudanu, Omar al-Baszir ; przeciwko temu oskarżeniu wystąpili przedstawiciele państw członkowskich Ligi Państw Arabskich. Istnieją również obawy, że postawienie w stan oskarżenia Omara al-Baszira może zagrozić procesowi pokojowemu prowadzonemu w Sudanie, a także narazić na bezpośrednie ryzyko stacjonujące tam wojska sił międzynarodowych. Prezydent Omar al-Baszir 12 lipca 2010 dostał po raz drugi międzynarodowy nakaz aresztowania od Międzynarodowego Trybunału Karnego.
5 maja 2006 doszło do podpisania porozumienia pokojowego Darfur Peace Agreement (DPA). Porozumienie to podpisał jedynie rząd Sudanu oraz jedna z frakcji Ludowej Armii Wyzwolenia Sudanu. Podpisanie porozumienia nie doprowadziło do polepszenia sytuacji w Darfurze.
12 listopada 2008 prezydent Sudanu Omar al-Baszir, ogłosił jednostronny rozejm. Rebelianci z Darfuru odrzucili jednak jego ofertę, tłumacząc się nieufnością co do prawdziwych zamiarów chartumskiego reżimu. Sudański prezydent ogłaszając rozejm, dodał, iż zgadza się na rozbrojenie prorządowych bojówek (tzw. dżandżawidów), co było dotąd jednym z głównych żądań rebeliantów.
Rebelianci z Ruchu Sprawiedliwości i Jedności (JEM) podpisali w 23 lutego 2010 układ w Katarze z rządem sudańskim o natychmiastowym wstrzymaniu ognia w Darfurze, jednak fala przemocy wzmogła się po zerwanych rozmowach z początku maja. Część ugrupowań rebelianckich z Darfuru, m. in. Sudańska Armia Wyzwoleńcza (SLA) oraz rozłamowa frakcja JEM („JEM-Demokracja”) odmówiły przystąpienia do porozumienia. Ogłosiły bowiem, że JEM zdradził interesy prowincji.
(…)
… Abdula Kareema Badri. Przeciw tym sankcjom oponowali dwaj stali członkowie Rady Bezpieczeństwa, Rosja oraz Chiny, jednak ostatecznie pod naciskiem USA uchwała została przyjęta (wstrzymały się Rosja, Chiny oraz niestały członek Rady Bezpieczeństwa - Katar).
Dwoje ze stałych członków Rady Bezpieczeństwa ONZ - Rosja oraz Chiny, oskarżeni zostali o dostarczanie broni, która trafia do Darfuru pomimo embarga…
… Rezolucji z 31 lipca 2007 została utworzona hybrydowa misja oddziałów ONZ oraz Unii Afrykańskiej UNAMID. Misja ta miała rozpocząć swoje działania nie wcześniej niż 31 grudnia 2007. Chiny pod groźbą zastosowania prawa weta w RB ONZ zażądały, aby na rozlokowanie sił zgodę wyraziły władze Sudanu.
Misja ta nie spełnia jednak założeń, jakie przed nią postawiono. W jej skład wchodzi zaledwie 1/3 z zaplanowanego personelu (który miał wynosić 26 tys. ludzi), brakuje również niezbędnego sprzętu. Afrykańskie organizacje humanitarne zarzucają również siłom UNAMID niedostateczną ochronę ludności cywilnej. Według dowodzącego misją generała Martina Lutra Agwai przy planowaniu misji nie wzięto pod uwagę "istotnych ograniczeń logistycznych", co stanowi dodatkową przeszkodę w jej realizacji.
Jednym z głównych państw…
… oraz nie dopuścił do objęcia przez ten kraj przewodnictwa w Unii Afrykańskiej. Po rezygnacji Sudanu funkcję tę przejęło Kongo. Sudan z kolei oskarżył Czad o wspieranie opozycji walczącej z rządem w Chartumie. Dzięki mediacji prezydenta Senegalu, Abdoulaye Wade, 13 marca 2008 doszło do zawarcia porozumienia między Czadem a Sudanem. Porozumienie to odrzucili rebelianci z Czadu tłumacząc to niezaproszeniem…
… oraz manipulację informacji dotyczących działalności Chin w Sudanie. Wśród wojsk wchodzących w skład sił UNAMID znajduje się 300 wojskowych z chińskiej armii. Przedstawiciele "państwa środka" wskazują również na to, że chińskie dostawy broni do Sudanu stanowią 8% dostarczanej tam broni, zaś największymi eksporterami broni do tamtego regionu są USA, Rosja oraz Wielka Brytania.
Chiny sprzeciwiły się wysłaniu listu…
… Abdula Kareema Badri. Przeciw tym sankcjom oponowali dwaj stali członkowie Rady Bezpieczeństwa, Rosja oraz Chiny, jednak ostatecznie pod naciskiem USA uchwała została przyjęta (wstrzymały się Rosja, Chiny oraz niestały członek Rady Bezpieczeństwa - Katar).
Dwoje ze stałych członków Rady Bezpieczeństwa ONZ - Rosja oraz Chiny, oskarżeni zostali o dostarczanie broni, która trafia do Darfuru pomimo embarga…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)