To tylko jedna z 2 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Koncepcje „rozwarstwienia” UE w latach 90 Europa a la carte (pick and choose Europe)- metafora restauracyjnego menu służy do zilustrowania praktyki polegającej na wybieraniu przez państwa członkowskie tych dziedzin polityki UE, w których chcą uczestniczyć. Pojęcie Europa a la carte kojarzy się najbardziej ze stanowiskiem eurosceptyków.
Twórcą koncepcji jest R. Dahrendorf, który przedstawił ją po raz pierwszy w latach 70-tych XX wieku. Wyróżnił on trzy etapy integracji europejskiej: I. Pierwsza Europa, której celem było utrzymanie pokoju i budowa unii celnej tuż po II wojnie światowej; II. Druga Europa w latach 70. XX w., nękana przez kryzysy gospodarcze i polityczne; III. Trzecia Europa od lat 80. XX w. Powyższej koncepcji trzymał się rząd Johna Majora w Wielkiej Brytanii.
Państwa członkowskie mają swobodny wybór polityk, w których chcą uczestniczyć z prawem odrzucenia innych
Suma powstałych ugrupowań współpracujących w różnych dziedzinach ma tworzyć integrację
Model ten narusza zasadę akceptacji wspólnego dorobku prawnego (acquis); stanowi to zagrożenie dla jedności UE
Nie ma podstawowego minimum, które każde państwo musi zaakceptować; państwa mają swobodę kreowania nowych form współpracy między sobą
Model powyższy możemy odnaleźć w Traktacie z Maastricht, gdzie Wielka Brytania i Dania otrzymały prawo nieuczestniczenia w UGiW (procedura opt-out), Dania nie będzie musiała brać udziału w polityce obronnej, Wielką Brytanię nie obowiązują postanowienia Karty Socjalnej Koncepcja wzmożonej współpracy - Koncepcja pierwotnie wysunięta przez Francję i Niemcy; jej istota polega na tym, że państwa wyrażające chęć szybszego rozwoju w konkretnych dziedzinach powinny mieć do tego prawo, bez czekania na pozostałych członków .
Koncepcja twardego rdzenia - Koncepcja twardego rdzenia zakłada, że państwa o największym potencjale powinny integrować się szybciej, nie czekając na pozostałe. Koncepcja ta nabrała szczególnego znaczenia po sporach związanych z przyjęciem konstytucji europejskiej. Znaczącymi jej zwolennikami są Francja i Niemcy. Za twórcę koncepcji uważany jest F. Mitterrand (1990 r.).
Założeniem jest zróżnicowanie przestrzenne państw członkowskich i podział na 3 grupy: 1. Państwa tworzące tzw. twarde jądro „hard core”, czyli najbardziej zaawansowane w procesach integracyjnych (członkami tej kategorii są państwa, które wchodzą w skład Euro zone), 2. Państwa należące do strefy peryferii, czyli pozostałe państwa członkowskie, 3. Państwa pozostające w kręgu zewnętrznym, czyli państwa stowarzyszone z UE.
Częściowo zaakceptowano taki model przez wprowadzenie instytucji elastyczności na podstawie Traktatu amsterdamskiego
Państwa tworzące twarde jądro integracji powinny pogłębiać więzi integracyjne bez oglądania się na resztę
(…)
… w innych przedsięwzięciach. Niekiedy pomiędzy koncepcją zmiennej geometrii a koncepcją twardego rdzenia stawia się znak równości, wychodząc z założenia, że są one tożsame. Koncepcja kręgów koncentrycznych - Metafora ta jest stosowana głównie po to, by zobrazować, jak może się rozwijać UE jako zintegrowana całość. W środku znajdowałyby się państwa dążące do jak najściślejszej integracji, otoczone kręgami państw tym mniej zintegrowanych, im dalej położonych od środka.
Za jej twórcę uważany jest Jacques Delors (1989 r.).
Idea związana z koncepcją wieloetapowej i zróżnicowanej integracji europejskiej, której długofalowym celem jest zjednoczenie gospodarcze i polityczne całego kontynentu. Jest to koncepcja kształtu „europejskiego domu” po zakończeniu konfliktu między wschodem i zachodem.
I. Krąg wewnętrzny stanowi Unia Europejska po zakończeniu tworzenia rynku wewnętrznego i Unii Politycznej oraz Unii Gospodarczej i Walutowej jako najwyższej fazy integracji. II. Krąg najbliższy środkowemu to kraje EFTA: Islandia, Lichtenstein, Norwegia, Szwajcaria - ściśle współpracujące z UE pod względem prawnym i politycznym. III. Trzecim kręgiem są wschodnioeuropejskie państwa stowarzyszone z UE. Czwarty krąg tworzy Organizacja Bezpieczeństwa…
… się ono z zamykaniem pewnych możliwości dla części państw, pozostających w drugim czy trzecim kręgu.
Koncepcja Europy dwóch prędkości - Termin ten po raz pierwszy pojawia się w Raporcie Leo Tindemansa, ówczesnego premiera Belgii z 1975 roku, który nawiązuje do pomysłu W. Brandta z 1974r. Zakłada się tam integrację dwóch prędkości tzw. twardego rdzenia i reszty państw integrujących się w wolniejszym tempie…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)