To tylko jedna z 2 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Koncepcje organizacji procesu planowania strategicznego
1. wg J.A. Thompson i A.J. Strickland – sposoby organizacji:
- z góry do dołu – naczelne kierownictwo inicjuje proces planowania strategicznego,
formułuje strategię i przekazuje ją na dół do realizacji. Zaleta: szybkość, wada: mogą się
pojawić problemy przy wdrażaniu
- z dołu do góry – każda ze SJB tworzy swój plan i przekazuje do góry, tam łączone są w
jedną całość, trudne bo plany mogą być niespójne – wymaga konsultacji na poziomie
poziomym i uzgodnienia, zaleta: problemy zostają wychwycone na poziomie planowania,
konsultacje w poziomie, wada: powolność (z powodu ilości działów i uzgodnienia
spójności)
- interaktywnie – (góra – dół) – plan powstaje jako wynik negocjacji i kompromisu
pomiędzy kierownikiem naczelnym i niższego stopnia
- dwupoziomowo – powstają dwa plany na poszczególnych poziomach, w miarę
niezależnie, najpierw trzeba ustalić zakres, w których poruszają się SJB
2. wg Harrisona
- model całkowicie zdekoncentrowany – sztaby przy poszczególnych jednostkach
liniowych mają zajmować się także planowaniem strategicznym
- model zdekoncentrowany z dominującą rolą jednej z komórek – ta komórka ma rolę
inspirującą i koordynującą, integrującą
- model skoncentrowany o przejściowym składzie personalnym – powołany jest zespół,
organ, który zajmuje się planowaniem, stały w zespole jest tylko kierownik, reszta
personelu ulega rotacji
- model skoncentrowany o stałym składzie personalnym
3. wg P. Dwojackiego – oparty na dwóch kryteriach, którymi są centralizacja decyzji i
formalizacja rozwiązań organizacyjnych.
Sposoby organizacji: przedsiębiorczy, planujący, negocjacyjny, partycypacyjny
wysoka formalizacja
PARTYCYPACYJNY
PLANUJĄCY
niska centralizacja
wysoka centralizacja
NEGOCJACYJNY
PRZEDSIĘBIORCZY
niska formalizacja
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)