To tylko jedna z 3 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
GRUPA NR: 25.
ZESPÓŁ: 1
ĆWICZENIE NR: 2
Wyznaczanie napięcia powierzchniowego cieczy metodą stalagmometryczną i pęcherzykową.
DATA WYKONANIA ĆWICZENIA:
09.05.2006 r.
ZESPÓŁ:
OCENA:
1. WSTĘP TEORETYCZNY:
Napięciem powierzchniowym nazywamy pracę, którą należy wykonać dla utworzenia jednostkowej powierzchni rozdziału faz:
= ; ; Podwyższenie temperatury powoduje zmniejszenie oddziaływania międzycząsteczkowego. Z tego wynika, że napięcie powierzchniowe maleje wraz ze wzrostem temperatury. Zależność ta przedstawia równanie Eotvosa:
V = k ( Tkr - T - 6)
gdzie: V- objętość cieczy
k- stała zależna od rodzaju substancji
Tkr- temperatura krytyczna tej substancji
Skład warstwy powierzchniowej roztworów jest odmienny od składu jego wnętrza. W częściej spotykanym przypadku, gdy cząsteczki rozpuszczalnika i substancji rozpuszczonej przyciągają się słabiej od cząsteczek rozpuszczalnika między sobą, cząsteczki substancji rozpuszczonej są wypychane na zewnątrz fazy i warstwa powierzchniowa zawiera ich więcej. Różnica ilości moli substancji rozpuszczonej w jednostkowej ilości moli rozpuszczalnika w próbce pobranej z wnętrza roztworu i jej powierzchni, podzielona przez wielkość tej powierzchni nazywa się nadmiarem powierzchniowym Gibbsa :
.
Jest on funkcją aktywności substancji rozpuszczonej a2 oraz napięcia powierzchniowego, co ujmuje równanie adsorpcji Gibbsa:
, .
2. Metody pomiaru napięcia powierzchniowego:
* Metoda stalagmometryczna:
Ciecz wypływająca ze stalagmometru tworzy kroplę, która zwiększa się stopniowo i odrywa dopiero, gdy ciężar jej przezwycięży napięcie powierzchniowe.
G= gdzie: V- objętość cieczy
- gęstość cieczy
g- przyspieszenie ziemskie
n- ilość kropli
G- ciężar kropli
Siła napięcia powierzchniowego wynosi:
F= 2 л r gdzie r- promień kropli. W stanie równowagi: F=G
Z tego wynika, że
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)