To tylko jedna z 13 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Proces różnicowania (dyferencjacja) – ciąg zdarzeń prowadzący od komórki wyjściowej do wyspecjalizowanych w strukturze i funkcji komórek w dojrzałym organizmie. Jest procesem wieloetapowym, polega na stopniowym ograniczeniu potencji rozwojowych kolejnych pokoleń komórek i zdeterminowaniu ich losów w organizmie. Komórki rozwijającego się zarodka różnią się stopniem zróżnicowania; można wyróżnić wśród nich: komórki totipotencjalne komórki pluripotencjalne komórki ukierunkowane Przyczyną specjalizacji strukturalno- funkcjonalnej komórek w czasie różnicowania jest zmienna aktywność ich genów. W poszczególnych typach komórek zróżnicowanych większość genów ulega czasowej bądź trwałej represji, a tylko nieliczne pozostają aktywne transkrypcyjnie. Komórki zróżnicowane różnią się wzorem ekspresji genów. Charakterystyczny dla danej lini komórkowej wzór ekspresji genów warunkuje powstanie takiego, a nie innego zestawu białek enzymatycznych. W genomie różnych zwierząt istnieją geny nadrzędne, które mogą uczynniać zespoły genów struktury odpowiedzialne za różnicowanie komórek chromogeny – nadrzędne geny uczynniające zespoły genów struktury w takcie różnicowania komórkowego pojawiającego się w określonym czasie. geny segmentacji i homeotyczne – geny nadrzędne kontrolujące segmentową budowę organizmu oraz występowanie narządów w odpowiednim miejscu – różnicowanie komórkowe w przestrzeni produkt genów – homeodomena (białko), wiąże się z DNA genów struktury, które ulegają uczynnieniu Oddziaływania międzykomórkowe: bezpośrednie – łączenie się powierzchni odgrywa rolę w mechanizmie różnicowania w morfogenezie; na powierzchni komórek znajdują się swoiste białka odpowiedzialne za łączenie się komórek, tworzenie połączeń międzykomórkowych komórki mezenchymy – wydzielają one miejscowo proteoglikany do istoty międzykomórkowej w pobliżu błony podstawnej określonej tkanki, wpływa na zmianę kształtu komórek pośrednie – indukcja – czynnik mezenchymalny , pobudza komórki nabłonka do syntezy DNA, specjalizacja komórek komórka niezróżnicowana – nieliczne błony cytoplazmatyczne, rybosomy, mitochondria, siateczka śródplazmatyczna – luźno ułożone pęcherzyki pierwsze oznaki różnicowania – rozbudowa siateczki śródplazmatycznej, zwiększenie
(…)
…,
specjalizacja komórek
komórka niezróżnicowana – nieliczne błony
cytoplazmatyczne, rybosomy,
mitochondria, siateczka śródplazmatyczna
– luźno ułożone pęcherzyki
pierwsze oznaki różnicowania – rozbudowa
siateczki śródplazmatycznej, zwiększenie
liczby rybosomów, pojawienie się siateczki
śródplazmatycznej szorstkiej, zwiększenie
liczby mitochondriów, rozbudowa
lizosomów i aparatu Golgiego
ostatnie stadium…
… rybosomów, silna kondensacja chromatyny
jądrowej, pyknotyczne jądro, kwasochłonna cytoplazma (duża ilość
hemoglobiny), barwa zbliżona do dojrzałej krwinki; koniec syntezy hemoglobiny
Retikulocyt – lateralizacja jądra, przeniknięcie przez ścianę zatok szpiku, usunięcie
wraz z niewielkim rąbkiem cytoplazmy z komórki; w cytoplazmie – pozostałości
rybosomów (substancja siateczkowo-ziarnisto-włóknista
Erytrocyt – zaniknięcie ww. struktur, kształt dwuwklęsłego krążka
1.
2.
3.
komórka osteogenna (osteoprogenitorowa) – z
mezenchymy pierwotnej, podobna morfologicznie;
także w dojrzałych kościach, jako forma nieaktywna
– w wyniku działania bodźca przekształcają się w
formę aktywną o zasadochłonnej cytoplazmie
osteoblast – zasadochłonna cytoplazma, dobrze
rozwinięty aparat Golgiego; w cytoplazmie –
pęcherzyki zawierające…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)