To tylko jedna z 2 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Komedia wywodzi się z ludowych rozrywek.
Stara komedia (festiwale dionizyjskie):
wkładali maski - z reguły zwierząt
włączano tańce
początkowo wyuzdane, wulgarne
Później dramaturdzy „umądrzyli” komedie.
Średnia komedia:
narodziła się w Grecji
postacie występujące na scenie bliższe zwykłym ludziom
więcej utworów rodzinnych niż fantastycznych
zaczęto budować nowe teatry i przerabiać stare
Teatr od funkcji religijnej przechodzi do rozrywkowej.
Powstaje nowa komedia
Menander:
zamiast donośnego głosu, głos spokojny
lekki grymas zamiast wyrazistych gestów
postaci różne od świata bogów, wodzów np. kucharz, młode żony, synowie
widz wie, czemu sytuacje są śmieszne, czemu bohater się myli
rozwój charakterów postaci
zmieniają się uczucia
nie tylko bawi, ale i uczy
sztuki problemowe
styl realistyczny - bawią i pokazują społeczeństwo „w krzywym zwierciadle”
dla mieszczan
osią utworów zabawne sytuacje, perypetie bohaterów
odmalowane obyczaje.
Rzym przejął styl Menandra (i nie tylko) i wszystko usprawnili.
Mim (na podstawie nowej komedii):
większa farsowość - burleski
stroje ze starej komedii
przedstawienia w znacznej mierze improwizowane
ludzie i bogowie sparodiowani
wulgarne - plebejskie
jeden rodzaj literacki (nie teatralny) - elegancja, subtelność, wyrafinowane przedstawianie teatru
Arystofanes:
Grek
w komedii atakuje stosunki polityczne i społeczne, występował przeciw wojnom, które szkodziły zwłaszcza rolnikom
genialne pomysły
zachowuje realizm
strażnik tradycji, atakuje wszelkie nowinki (np. niesprawiedliwość społeczną, ustrój)
komedie humanistyczne, upolitycznione
jego komedie uznaje się za początek krytyki literackiej
Ptaki Arystofanesa:
satyra polityczna ubrana w szatę baśniowości
mnóstwo zabawnych sytuacji
trzy rodzaje komizmu: postaci, sytuacji, słowny
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)