To tylko jedna z 3 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Kodeks Napoleona
ęłęóKodeks cywilny Napoleona (fr. Code Napoléon, Code civil des Français) - zespół przepisów i norm prawnych prawa cywilnego wprowadzony we Francji w 1804 przez Napoleona Bonaparte. Była to pierwsza wielka kodyfikacja prawa francuskiego, po upadku Ancien Régime'u w wyniku rewolucji francuskiej. Wiele nowoczesnych rozwiązań prawnych zawartych w tym kodeksie stało się podstawą budowy systemów prawnych państw europejskich w XIX wieku.
Kodeks utrwalał największe zdobycze rewolucji, które były wprowadzone do krajów podbitych przez Napoleona i stały się przykładem prawodawstwa dla wielu krajów, w tym dla powstającej w 1918 Polski. Wzór dla późniejszych kodyfikacji (kodeksy cywilne włoski z 1865, portugalski z 1867 i hiszpański z 1889).
W 1807 z woli Napoleona powstało Księstwo Warszawskie, w jego konstytucji na życzenie cesarza znalazł się artykuł 69, który głosił: Kodeks Napoleona będzie prawem cywilnym Księstwa Warszawskiego. Kodeks Napoleona został wprowadzony w Księstwie Warszawskim w 1808 specjalnym dekretem. Ostatnie przepisy kodeksu utraciły moc w Polsce dopiero 1 stycznia 1947.
Przepisy prawa cywilnego
Kodeks Napoleona zawierał 2281 paragrafów i dzielił się na 3 księgi:
I - O osobach II - O dobrach i o różnych ograniczeniach własności III - O różnych sposobach, przez które nabywa się własność Kodeks Cywilny gwarantował m.in.:
wolność osobistą równość wobec prawa nietykalność majątkową wolność handlu. Rozwiązania szczegółowe:
Wprowadzał również świecki model małżeństwa. Przewidywał odpowiedzialność rodziców za dzieci, zleceniodawców i pracodawców za służących, zleceniobiorców i pracowników, nauczycieli i rzemieślników za uczniów i terminatorów. W razie sporu między stronami stosunku pracy przyznawał większą wartość zeznaniom pracodawcy. Zabraniał zawierania umów bezterminowych o pracę bez możliwości ich wypowiedzenia. W dziedzinie ograniczonych praw rzeczowych dopuszczał niespotykaną dzisiaj formę zastawu - tzw. zastaw antychretyczny (zastaw nieruchomy). Jego przedmiotem mogła być tylko nieruchomość. W świetle obowiązującego obecnie prawa ustanowienie zastawu antychretycznego ze skutkami prawnorzeczowymi byłoby niedopuszczalne. Zastaw antychretyczny w czystej postaci polega na tym, że zastawnik nie może się zaspokoić z rzeczy obciążonej tym zastawem, lecz jedynie z pożytków, jakie ta rzecz przynosi.
Kodeks cywilny niemiecki BGB
ogólnoniemiecki kodeks cywilny uchwalony w 1896, obowiązujący od 1 stycznia 1900 do dziś. Zawiera zasadniczy zrąb przepisów niemieckiego
(…)
… z feudalnym ustrojem społeczeństwa, bowiem BGB, opierając się na wolnorynkowej filozofii gospodarki i własności, współtworzy kapitalistyczny ustrój społeczny. Jego podstawą jest zasada autonomii stron, przejawiająca się w zasadach swobody umów, swobody rozporządzania własnością, swobody testowania. BGB należy do tzw. wielkich kodyfikacji cywilnych XIX wieku. Na BGB wzorowano wiele kodeksów cywilnych całego…
… się unifikacji opublikował profesor uniwersytetu w Heidelbergu Antoni Thibaut w 1814)), jednak napotkał silny sprzeciw ze strony szkoły historycznej (Fryderyk Savigny, również w 1814). Ze względu na niechętną postawę konserwatywnych rządów krajów niemieckich, zwłaszcza Prus, unifikacja prawa prywatnego posuwała się do przodu powoli i tylko w wąskich zakresach (prawo wekslowe, prawo handlowe, prawo zobowiązań…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)