To tylko jedna z 3 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Klasyfikacja węzłów
W normie [54] wprowadzono rozróżnienie trzech modeli węzłów:
prosty (przegubowy), gdy można przyjąć, że węzeł nie przenosi momentów zginających,
o pełnej ciągłości, gdy można przyjąć, że zachowanie się węzła nie wpływa na wyniki analizy,
o niepełnej ciągłości (odkształcalny), którego zachowanie się trzeba uwzględnić w obliczeniach statycznych.
Norma [54] zawiera także metodę klasyfikacji węzłów. Metoda klasyfikacji węzłów jest ściśle związana z przyjętą metodą globalnej analizy konstrukcji. W przypadku analizy w zakresie sprężystym (stosowanej powszechnie) węzły klasyfikowane są według ich sztywności. Rozróżnia się węzły: nominalnie przegubowe, podatne i sztywne. W przypadku zakwalifikowania węzła do kategorii nominalnie przegubowych lub sztywnych można stosować klasyczne metody mechaniki budowli, tzn. nie uwzględniać wpływu podatności węzłów w obliczeniach statycznych. Aby stwierdzić, do jakiej kategorii zaliczyć dany węzeł analizowanej konstrukcji, należy obliczyć jego sztywność początkową Sj ini, a następnie porównać ją z wartościami granicznymi (rys. 4.41). Granice tych obszarów podano w tabl. 4.1.
Ze względu na nośność rozróżnia się: węzły o pełnej nośności, nominalnie przegubowe i o niepełnej nośności. Kryterium podziału podano w tabl. 4.1. Odpowiedni rodzaj modelu węzła należy ustalać według tabl. 4.2, zależnie od klasyfikacji węzła i wybranej metody obliczeń statycznych.
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)