To tylko jedna z 2 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
KLASYFIKACJA DOWODÓW
dowodzenie w procesie karnym oparte jest na prawdopodobieństwie i stanowi typ rozumowania redukcyjnego polegającego na wyjściu od znanych i pewnych następstw oraz nieznanych lub niepewnych racji w postaci faktu przeszłego; fakt uznaje się za udowodniony gdy spełnione są dwa warunki:
warunek obiektywny, polegający na obiektywnej przekonywalności przeprowadzonych dowodów
warunek subiektywny, polegający na rzeczywistym przekonaniu organu procesowego procesowego danym fakcie
→ orzeczenie jest nieprawidłowe zarówno w wypadku, gdy dowody, na których się ono opiera nie są obiektywnie przekonywane, jak i wtedy gdy z treści uzasadnienia orzeczenia wynika, że organ miał wątpliwości co do przyjętych przez siebie ustaleń faktycznych
1. dowody pierwotne i pochodne
dowody pierwotne- pochodzące od źródła dowodu, które zetknęło się bezpośrednio z faktem udowadnianym (świadek naoczny, oryginał dokumentu, w zasadzie wyjaśnienia oskarżonego)
dowody pochodne- pochodzące od źródła dowodu pośredniczącego miedzy źródłem pierwotnym a faktem udowodnionym („świadek ze słuchu”, fotografia przedmiotu, kserokopia dokumentu itp.)
2. dowody pojęciowe i zmysłowe
dowody pojęciowe- posiadające treść intelektualną (wyjaśnienia oskarżonego, zeznania świadka, opinia biegłego, treść dokumentu, wyniki eksperymentu)
dowody zmysłowe- poznawanie bardziej za pomocą zmysłów niż intelektu (właściwości ciała, miejsca, rzeczy)
podział ten:
podkreśla pokrewieństwo dokumentów z procesowymi oświadczeniami osobowych źródeł dowodu
przypomina, ze wszystkie właściwości ciała, rzeczy i miejsca ustala się podczas oględzin, co pozwala lepiej zrozumieć rolę€ tej czynności
3. dowody bezpośrednie i pośrednie
dowody bezpośrednie- takie, które dotyczą wprost faktu głównego, np. przyznanie oskarżonego, zeznanie świadka, który widział przestępcze działanie
dowody pośrednie- poszlakowe, dotyczą faktu dowodowego, np. odciski oskarżonego na miejscu przestępstwa, zeznanie świadka, który słyszał groźby oskarżonego pod adresem osoby pobitej, alibi
należy odróżnić poszlakę (fatum indicans, fatum probans) od faktu, na którego istnienie ona wskazuje (fatum probandum)
dowód bezpośredni wcale nie musi być bardziej wiarygodny
wymagana jest duża ostrożność w posługiwaniu się dowodami poszlakowymi, dowody te, jako podstawa ustaleń faktycznych powinny pełniąc następujące trzy warunki:
musza wskazywać istnienie łańcucha poszlak, z których wynikać będzie jednoznaczne rozwikłanie kwestii faktu głównego
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)