To tylko jedna z 2 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Kierunek pozytywistyczny Kierunek pozytywistyczny uznaje, że prawem jest zespół norm (wypowiedzi o powinnym zachowaniu) ustanowionych i chronionych (sankcjonowanych) przez państwo posługujące się środkami przymusu.
Pozytywizm prawniczy rozwinął się w XIX wieku. Był związany z dominującym prądem myślowym: pozytywizmem filozoficznym - poszukiwał on takiego prawa, które jest dostępne badaniu empirycznemu, odrzucał wszelką metafizykę. Przyjmowano, że prawo istnieje tylko w postaci tekstów aktów normatywnych.
Cechy pozytywistyczne norm prawnych: dotyczą tylko zewnętrznego zachowania ludzi względem siebie, przez co kontroli władzy publicznej nie są poddane sumienia ani myśli obywateli, ale jedynie ich czyny . Jednocześnie tak długo jak czyny człowieka nie godzą w wolność i dobra innego człowieka, prawo pozwala obywatelowi cieszyć się jego własną wolnością;
mają szczególną genezę - są ustanawiane przez uznany wobec ludzi i zewnętrzny wobec nich autorytet. Podmiot ten jest suwerenem - posiada zwierzchnią i najwyższą władzę wobec poddanych mu osób, a jednocześnie sam nie podlega władzy innego podmiotu;
przestrzeganie tego prawa zagwarantowane jest przez przymus , którym może posługiwać się władza publiczna;
Prawo jest nierozłącznie związane z państwem . Integralną cechą prawa jest przymus .
W państwie wyróżniamy następujące organy przymusu państwowego :
- policja
- organy egzekucyjne (komornicy)
- służba więzienna
- władza sądownicza
Organy przymusu państwowego działają w oparciu o ustawy .
prawo składa się z wielu elementarnych norm (reguł) wyznaczających zachowania adresatów w typowych przypadkach. Jednocześnie normy te tworzą uporządkowaną, względnie spójną i kompletną całość, zwaną systemem prawa , z którego za pomocą logicznych wnioskowań można w każdym indywidualnym przypadku wyprowadzić właściwą decyzję władczą (organu administracji lub sądu);
porządek prawny przyjmuje wyłącznie postać prawa stanowionego , a więc odrębnego od prawa zwyczajowego, prawa tworzonego przez sędziów itp. Jedynym źródłem prawa jest ustawa lub powstające na jej podstawie tzw. prawodawstwo delegowane;
ze względu na genezę prawa i naturę norm prawnych pozytywizm prawniczy zakłada, że nie ma koniecznego związku między prawem i moralnością , oraz prawem stanowionym przez państwo, takim, jakie jest, a prawem takim, jakie być powinno.
Po upływie burzliwego XX stulecia pozytywistyczna wizja prawa uległa istotnej modyfikacji :
państwo nadal jest uważane za głównego twórcę prawa, co nie pozbawia jednak rangi prawa norm pochodzących od innych autorytetów: wspólnoty międzynarodowej, takich wspólnot kontynentalnych, jak Unia Europejska, wspólnot regionalnych i lokalnych o szerokiej autonomii, korporacji zawodowych itp.
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)