To tylko jedna z 4 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
D.21,2,29pr. Pomponius, księga jedenasta komentarza dzieł Sabinusa.
I.
Fragment pochodzi z D.21,2,29pr. Jest komentarz do Sabinusa autorstwa Pomponiusa. Autor cytuje: Nervę i Celusa.
Czas: Drugi wiek naszej ery.
II.
Stan faktyczny: Rzecz została kupiona ale nie zapłacono za nią. Po pewnym czasie kupujący zapłacił za nią ale od właściwego właściciela. Pierwszy sprzedający domaga się pieniędzy. Problem: Czy pierwszemu sprzedającemu należą się pieniądze. III.
Stan prawny: Ścisła wykładnia mówi, iż : Emptio-venditio (kupno-sprzedaż) to kontrakt konsensualny, na podstawie, którego jedna strona, zwana sprzedawcą, zobowiązywała się do przeniesienia i zapewnienia spokojnego posiadania jakiejś rzeczy na drugą stronę, zwaną kupującym, ta zaś zobowiązywała się wzajemnie do przeniesienia na własność sprzedawcy pewnej kwoty pieniężnej tytułem ceny. Ale:
Sprzedawca ponosił odpowiedzialność, gdy nastąpiło tzw. evictio (odebranie rzeczy kupującemu przez osobę do tego uprawnioną) Początkowo sprzedawca odpowiadał wyłącznie w sytuacji, gdy w czasie transakcji złożył oświadczenie, że rzecz jest wolna od wad i złożył przyrzeczenie, że zapłaci odszkodowanie, jeśli będzie inaczej. W III wieku kupujący mógł zawsze domagać się odszkodowania za straty poniesione przez nabycie rzeczy dotkniętej wadą. A tu mamy do czynienia z wadą prawną. Opinie jurystów: Nerva: Uważa, iż zobowiązanie nastąpiło gdyż kupujący otrzymał przedmiot i jest jego spokojnym posiadaczem.
Celus: Zwraca uwagę, że Sprzedawca nie miał legalnie towaru („nie odpowiada dobrej wierze”), i w ten sposób to kupno nie było zgodne z prawem.
Podsumowując: Wykładnia literalna wskazywałaby na obowiązek zapłaty. Ale jest też kwestia uczciwości - wykładnia literalna usprawiedliwiałby sprzedaż skradzionej rzeczy i bezpodstawne wzbogacenie się. Chroni to również własność pierwotnego właściciela, gdyż powinien on otrzymać pieniądze za utraconą rzecz. Gai Inst.3,140 I Fragment pochodzi z Gai Inst.3,140. Cytuje on Titusa, oraz Labeo z Casiusem i Ofiliusa z Proculusem. Czas: II w. n. e. II.
Stan faktyczny:
Problem: Czy cenę towaru powinno się określać ?
III.
Stan prawny:
Pretium in numerata pecunia consistere debet. -cena wina być ściśle oznaczona w pieniądzu liczonym. Zgodnie z prawem rzymskim ceny musiały być realne, ustalane przez strony, ewentualnie przez osobę trzecią. Jeśli zapłata miała charakter symboliczny (np. za grosz) to traktowano umowę jako darowiznę. Ale cena nie musiała odpowiadać wartości towaru. Strony miały pełne prawo do wzajemnego podchodzenia się co do towaru i ceny.
(…)
… księga 32 komentarza od edyktu
I. Fragment pochodzi z D.12,7,2 Jest to fragment komentarza do edyktu autorstwa Ulpiana. Cytuje on: Cassiusa. II.
Stan faktyczny:
Rzemieślnik czyszczący ubrania zgubił je. Zapłacił jego wartość. Potem ubranie odnalazło się - odzyskał je właściciel. Problem: Czy rzemieślnik ma prawo odzyskać utracone pieniądze, i jak może to zrobić. Powództwem z umowy o dzieło…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)