Twardowski Kasper (ok. 1592 - przed 1641) Urodzony w rodzinie mieszczańskiej, przypuszczalnie w Samborze. W młodości przebywał w Krakowie, studiował być może w Akademii Krakowskiej. Obracał się w kręgach szlacheckich i mieszczańskich. W czasie wojny szwedzkiej wzywał do walki z najeźdźcą. W 1629 przeniósł się do Lwowa lub w jego okolice. Poeta nawrócony Debiutował w roku 1617 jako twórca frywolnego poematu o tematyce erotycznej Lekcyje Kupidynowe , który jednak raczej nie doczekał wydania (dziś znmy go z różniących się między sobą rękopisów). Potępiony przez cenzurę kościelną (m.in. biskupa krakowskiego Marcina Szyszkowskiego ) i doświadczony ciężką chorobą (o której pisze w Przedmowie kolejnego dzieła), doznał nawrócenia i jako podopieczny jezuitów przyjęty został do bractwa religijnego, krakowskiej Kongregacji Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny . Jako poeta nawrócony stworzył swe najbardziej znane dzieło - poemat alegoryczny Łódź młodzi z nawałności do brzegu płynąca opublikowany w Krakowie w roku 1618 . Wzorując się na Confessiones Świętego Augustyna oraz elegii pokutnej Hieronima Morsztyna , pod estetycznym wpływem Goffreda abo Jeruzalem Wyzwolonej Tassa-Kochanowskiego opisał w alegoryczny sposób swe nawrócenie i powrót do grona pobożnych. Tak jak Lekcyje Kupidynowe stanowiły swoistą " ars amandi ", tak nowy poemat był wzorem nawrócenia i pokuty skierowanym do młodego czytelnika zagubionego wewnętrznie. W swej Łodzi w bogaty intertekstualnie sposób łączy poeta średniowieczną alegorię ze współczesnymi wpływami twórczości emblematycznej . Poeta religijny Do końca życia pozostał poeta wierny wyznaniu katolickiemu i sprawom duchowym poświęcił większość swych kolejnych dzieł. Najważniejszym utworem w dorobku dojrzałego Twardowskiego jest Pochodnia Miłości Bożej z piącią strzał ognistych , kolejny poemat alegoryczny o tematyce religijnej. W dojrzałych (a więc stworzonych po przełomie wewnętrznym) utworach Twardowski ukazuje i propaguje żarliwa religijność. Wpisuje się tym samym do istotnego nurtu literatury XVI i XVII wieku uogólniająco nazywanego "poezją metafizyczną". Twórczość Twardowskiego wyrasta z estetyki kontrreformacyjnej , szczególnie istotne są wobec niej konteksty sztuki (literatury oraz sztuk plastycznych) jezuickiej i z Societas Iesu powiązanej. Neutralny w kwestii polemik religijnych propaguje poeta katolicyzm jako drogę do zbawienia z pominięciem kontekstu typowej dla epoki konfrontacji z protestantyzmem . Nie jest więc Twardowski poetą kontrreformacyjnym, a bardziej wyrosłym z estetyki kontrreformacji.
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)