To tylko jedna z 3 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
KARY ADMINISTRACYJNE
Reakcja na zachowanie sprzeczne z normą prawa administracyjnego nakładającą obowiązek poprzedzana z reguły „prewencyjnymi” działaniami administracji
(działalność propagandowa, art.11 kpa i in.)
Administracyjna „sankcja typu karnego” - sankcja, której zastosowanie zmierza do realizacji obowiązków publicznoprawnych i/lub spowodowania negatywnego stanu faktycznego i/lub prawnego po stronie adresata wstrzymującego się od wykonania obowiązku
KARY ADMINISTRACYJNE
Rozporządzenie Prezydenta RP z 22.03.1928 r. o postępowaniu karnoadministracyjnym - orzecznictwo w tym zakresie sprawował starosta
Ustawa z 15.12.1951 o orzecznictwie karnoadministracyjnym - wprowadzenie radzieckiego modelu kolegiów ds. wykroczeń
KARY ADMINISTRACYJNE
Obecnie system orzecznictwa karnoadministracyjnego nie istnieje (orzecznictwo w sprawach o wykroczenia przejęły sądy powszechne). Jednakże prawo wykroczeń nadal posiada w wielu przypadkach „elementy”administracyjno-prawne
Postępowanie mandatowe (zob. rozdz. 17 k.p.w.)
Samo wykroczenie bywa równocześnie naruszeniem norm administracyjnego prawa materialnego (wyraz wspierania prawa administracyjnego przez prawo karne) KARY ADMINISTRACYJNE
mają różny charakter prawny, ale równocześnie posiadają pewne wspólne cechy:
Służą wymuszaniu wykonania obowiązku administracyjno-prawnego
Są orzekane przez organy administracji publicznej
Stosowane sankcje przybierają zazwyczaj formę kar pieniężnych
KARY ADMINISTRACYJNE - typologia
Kary porządkowe - pieniężne nakładane w toku postępowania administracyjnego:
KARY ADMINISTRACYJNE - typologia
Art. 88. § 1. K.p.a. „Kto, będąc obowiązany do osobistego stawienia się (art. 51), mimo prawidłowego wezwania nie stawił się bez uzasadnionej przyczyny jako świadek lub biegły albo bezzasadnie odmówił złożenia zeznania, wydania opinii, okazania przedmiotu oględzin albo udziału w innej czynności urzędowej, może być ukarany przez organ przeprowadzający dowód grzywną do 50 zł, a w razie ponownego niezastosowania się do wezwania - grzywną do 200 zł. Na postanowienie o ukaraniu grzywną służy zażalenie.
§ 2. Organ, który nałożył karę grzywny, może na wniosek ukaranego, złożony w ciągu siedmiu dni od daty otrzymania zawiadomienia o ukaraniu, uznać za usprawiedliwioną nieobecność lub odmowę zeznania, wydania opinii albo okazania przedmiotu oględzin i zwolnić od kary grzywny. Na odmowę zwolnienia od kary służy zażalenie.
§ 3. Ukaranie grzywną nie wyklucza możności zastosowania do opornego świadka środków przymusu przewidzianych w przepisach szczególnych”.
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)