Karta Ateńska - podstawowy dokument stylu modernistów. W początku XX wieku w większości dużych miast warunki mieszkalne stawały się coraz gorsze. Na skutek uprzemysłowienia wzrosło zanieczyszczenie środowiska, robotnicy pracowali w niezdrowych warunkach. Ubogie warstwy społeczne zamieszkiwały ciasne śródmiejskie dzielnice, silnie przeludnione i zdaniem autorów Karty stanowiące nieludzkie warunki życia. Karta analizowała środowisko mieszkaniowe mieszkańców wielkich miast i proponowała radykalne rozwiązania w celu polepszenia sytuacji. Uchwalony na IV. Kongresie CIAM w 1933 w Atenach dokument zawierający postulowane zasady nowoczesnego projektowania urbanistycznego. Postulaty Karty Ateńskiej (1933 r.): W, Rewitalizacja miejskich obszarów nadwodnych, Miasta musi respektując wolność jednostki, umożliwiać działanie na rzecz zbiorowości.
Miasto jako jednostka funkcjonalna posiada następujące funkcje urbanistyczne: mieszkanie, praca, wypoczynek i ruch.
Mieszkanie musi być najważniejszym zagadnieniem w projektowaniu urbanistycznym
Przestrzenie otwarte muszą przylegać do obszarów mieszkaniowych oraz jako przestrzeń rekreacyjna należeć do całego miasta.
Komunikacja jako łącznik między kluczowymi funkcjami miasta ma znaczenie podrzędne.
Strefowanie funkcjonalne planów miast stanowiło jedną z głównych idei Karty Ateńskiej. Poszczególne funkcje mieszkania, pracy i wypoczynku powinny być rozdzielone pasami zieleni i połączone osiami komunikacyjnymi. Dla miast proponowano następujące strefowanie:
Śródmieście, administracja, handel, banki, kultura
Pas wokół śródmieścia rozdzielone od siebie przemysł, rzemiosło i mieszkanie
Peryferia wpisane w pas zieleni osiedla satelitarne z czystą funkcją mieszkalną. Duża gęstość zabudowy miała być osiągnięta poprzez wznoszenie mieszkalnych wysokościowców
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)