Lowell W. Gerson, „Kara i pozycja: stosowanie sankcji wobec dewiantów w małych grupach” W funkcjonującej grupie społecznej istnieją trwałe normy grupowe, które regulują działania członków w szczegółowych formach akceptowanego zachowania praktycznego i w działalności, w którą grupa zaangażowana jest jako całość.
Im wyższa jest ranga jednostki wewnątrz grupy, tym ściślej jej działalność odpowiada normom tej grupy.
Ustalono, że niska pozycja w grupie łączy się z odchodzeniem od norm grupowych. Można jednak z umiarkowaną pewnością stwierdzić istnienie określonej korelacji między przestrzeganiem norm grupowych a pozycją społeczną zajmowaną w tej grupie.
Heider mówi, że dana osoba i jej czyn są uznawane za jedność, przy czym grupa przejawia także pewne uczucia do tej osoby. Pojęcie stanu równowagi oznacza sytuację, w której owa jedność i doświadczone uczucia współistnieją ze sobą. Jeśli uczucia i jednostka nie współistnieją ze sobą bez stresów, stan jest niezrównoważony i grupa będzie czyniła wysiłki w celu osiągnięcia równowagi poprzez rewaluację uczuć względem jednostki, rewaluację czynów lub obu równocześnie.
Ponieważ ku członkom zajmującym różne pozycje w grupie kierowane są różne uczucia w celu osiągnięcia stanu równowagi, różne też będą stopnie kary względem różnych członków gwałcących tę samą normę.
Im wyższa jest pozycja społeczna, jaką jednostka zajmuje w grupie, tym większe jest jej znaczenie dla tej grupy; a więc grupa posiadać będzie pozytywne odczucia o wartości tej jednostki dla grupy. Dlatego też grupa w dążeniu do osiągnięcia stanu równowagi między swym uczuciem a szkodliwością czynu podejmuje rewaluację czynu i wymierzy temu członkowi lekką karę. Tak więc różne mogą być stopnie kar za pogwałcenie tych samych norm grupowych.
Dyskusja Wymiar kary różni się zależnie od pozycji społecznej dewianta. Jednostki o wysokiej pozycji społecznej w grupie otrzymały kary znacznie lżejsze, niż otrzymałby przeciętny człowiek grupy. Najcięższą karę otrzymał członek korporacji, zajmujący niską pozycję społeczną.
Odchylenie od ustalonych zachowań karane było zarówno za pomocą znacznego ograniczenia możliwości interakcji, jak też poprzez odsunięcie od grupy. Najpowszechniejszą karą było zastosowanie zawieszenia w prawach członkach grupy na jakiś, określony czas.
Kara dla dewianta zajmującego najniższą pozycję społeczną - wykluczenie z korporacji na krótki okres - jest więc karą daleko poważniejszą niż kara wymierzona przeciętnemu członkowi korporacji.
Teoria Homansa jest bardzo zbliżona do Heidera teorii równowagi w aspekcie łączenia uczucia i działania, wprowadza jednak ponadto płaszczyznę wartości, która pozwala wyjaśnić różnice wymiaru kary między pozycją I i II.
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)