Opracowanie składa się z 5 rozdziałów: karanie przestępstw w ogólności, ustawa karna i nakaz karny, podmiot podległy sankcjom karnym, kary i inne środki karania oraz aplikowanie kar. W treści poszczególnych rozdziałów zawarto opis m.in. następujących zagadnień: wrodzone i własne prawo Kościoła do karania, a. przestępstwo kościelne, przestępstwo, moralna poczytalność sprawcy przestępstwa, wina jako źródło poczytalności, klasyfikacja przestępstw: według skutków, według autorstwa, według rozgłosu, ze względu na czas realizacji, ze względu na sposób dokonania, ze względu na karalność przestępstwa, ze względu na winę, ze względu na liczbę sprawców, ze względu na rodzaj przekroczonej ustawy i władze karzącą, ze względu na ciężar gatunkowy i surowość, ze względu na przedmiot naruszonej ustawy, pojecie kary, cele kar, podział i rodzaje kar, kary określone i nieokreślone, celowość ustanawianych kar, okoliczności zmniejszające poczytalność, okoliczności obciążające, ekskomunika, interdykt, suspensa, kary ekspiacyjne, karne środki zaradcze i pokuty, aplikowanie kar.
KANONICZNE PRAWO KARNE
Wprowadzenie
Księga VI KPK 1983 „ De sanctionibus in Ecclesia” - całokształt norm prawnych dotyczących konsekwencji naruszenia prawa kościelnego - 89 kanonów
-2 części :
1. cz. ogólna (problematyka przestępstw i kar) 2. cz. szczegółowa (kary za poszczególne przestępstwa)
KPK 1917 - ks. V „ De delictis et poenis '' - 220 kanonów
Część pierwsza
PRZESTĘPSTWA I KARY W OGÓLNOŚCI
Część pierwsza „ De delictis et poenis in genere '':
karanie przestepstw w ogolności ustawa karna i nakaz karny
podmiot sankcji karnych
kary i inne środki karne
wymierzanie kar
ustanie kar
Rozdział I
KARANIE PRZESTĘPSTW W OGÓLNOŚCI
§ 1. PRAWO KOŚCIOŁA DO STOSOWANIA SANKCJI
Kościół posiada wrodzone i własne prawo wymierzania sankcji karnych wiernym popełniającym przestępstwo (kan.1311).
Prawo Kościoła do karania jest:
- wrodzone (nativum ius) - gdyz wynika z samej natury K., będącego wspólnotą Ludu Bożego. - własne (proprium ius) - poniawaz wchodzi w zakres władzy rządzenia przysługującej K. (jest niezalzne od władzy swieckiej)
Prawo K. do karania przejawia się w dwojaki sposób:
- jako wladza wydawania ustaw karnych w celach prewencyjnych (wladza ustawodawcza)
- jako wladza wymierzania kar tym wiernym (wladza sądowa)
Karanie nie jest pierwszorzędnym sposobem prowadzenia do uświęcania i zbawienia (pierszenstwo ma nauczanie słowa Bożego, udzielanie sakramentów, zachęty, perswazje, upomnienia ojcowskie, ustawy dyscyplinarne)
Rys historyczny:
-Karanie od początku - św Paweł, używano ekskomuniki
-Karano za przestępstwa wielkie i jawne zwłaszcza crimen capitulia ( odstępstwo od wiary, bałwochwalstwo, zabójstwo i rozpustę), pojednanie tylko po odbyciu pokuty (zawierala charakter prawdziwej kary)
-Dość wczesnie zaczeto stosowac kary latae sententiae (wiarzące z chwilą popełnienia przestępstwa)
Dynamiczny rozwój w średniowieczu. -slynna Bulla „ In Coena Domini'' - wykaz ekskomunik zastrzeżonych papieżowi (oglaszana w Wlk Czw od XIV do XVIII), ostatecznej redakcji dokonal Urban VIII w 1627.
Cel bulli: zachowanie czystości wiary, jedności K., spokoju społecznego, ochrona praw K. i człowieka
-1869 r. redukcji cenzur latae sententiae dokonał Pius IX w konst. „Apostolacie Sedes”
- 1917 r. pierwsza kodyfikacja kościelnego prawa karnego
Oficjalne enuncjacje kościelne dotyczące karania wiernych:
- zasada Innocentego III (1198-1216)
- 23 X 1327 konst. „Licet iuxta doctrinam” Jana XXII (potępienie stanowiska Ma
(…)
…):
- naprawienie zgorszenia - przywrócenie sprawiedliwości
- poprawa winnego
Cele te sprowadzają się do:
> poprawy przestępcy (poprawa grzesznika, która polega na wewnętrznej i świadomej jego przemianie, dzięki której dostępuje on pojednania z Bogiem i K.
>oznaką pojednania jest żal oraz usiłowanie naprawienia szkody (poprawa wew i zew)
Cele uboczne:
- prewencja ogólna (powstrzymuje innych)
- prewencja szczególna…
… - twierdził że kary domaga się konieczność etyczna, kara jest imperatywem kategorycznym
- G.W. Leibnitz - kary domaga się konieczność estetyki, przestępstwo narusza harmonie, kara przywraca
- G.W.F. Hegel - kary domaga się necessitas dialectica, byt w swej ewolucji przechodzi trzy stadia, zwane tezą, antytezą i syntezą
Przestępstwo jest tezą, kara antytezą, wkroczenie panstwa w celu zniesienia sprzeczności…
… w przestępstwie, chyba że wcześniej się umówili (np.. paserstwo) Niektóre formy sprzyjania przestępcy mogłyby stanowić odrębne przest.
UDZIAŁ W PRZESTĘPSTWIE KARANYM KARĄ LATAE SENTENTIAE
Karę latae sententiae ustanowioną za przestępstwo zaciągają wspólnicy nie wymienieni w ustawie lub nakazie, jeśli bez ich udziału przestępstwo nie zostałoby dokonane, a kara jest tego rodzaju, że może dotknąć; w przeciwnym…
… kolegialny za:
1- apostazję, herezję, schizmę
2- znieważenie postaci eucharystycznych
3- zastosowanie przymusu fizycznego wobec Bp Rzymskiego
4- solicytacja
5- usiłowanie zawarcia małżeństwa
6- cięższe naruszenie szóstego przykazania Bożego
Kary wydalenia nie można ustanowić ustawą partykularną/nakazem
Ponadto duchowny może utracić stan poprzez:
- wyrok/dekret orzekający nieważność świeceń
- reskrypt SA
§ 3…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)