To tylko jedna z 2 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
John Locke - „Rozważania dotyczące rozumu ludzkiego”
Gottfried Wilhelm Leibniz - „Nowe rozważania dotyczące rozumu ludzkiego”
John Locke:
Skoro mamy władze, które pozwalają nam łatwo i pewnie poznać dane prawdy (są to władze dane przez Boga - na przykład zmysły), to nie ma powodu, by miały one być odciśnięte w umyśle od urodzenia (oczywiście nie jest to żaden argument).
Zwolennicy idei wrodzonych twierdzą, zdaniem Locke'a, że istnienie powszechnie przyjętych, praktycznych i teoretycznych zasad jest dowodem na to, że są one umysłowi ludzkiemu wrodzone. Filozof odpowiada, że jest to przekonanie bezpodstawne, o ile dałoby się (a dałoby się) wskazać alternatywną drogę ich powstania. Wskazuje następnie na fakt, że nie można mówić o powszechnym przyjęciu jakiejś zasady, skoro należy brać pod uwagę dzieci, ludzi chorych umysłowo i „niecywilizowanych”. Zakłada tym samym, że człowiek musiałby zdawać sobie sprawę z obecnej w jego umyśle idei wrodzonej. Gdyby z kolei nie musiałby być jej świadomy, to równie dobrze nie musiałby być świadomy dowolnego zdania prawdziwego (bo jak odróżnić zdania prawdziwe od idei wrodzonych?).
Natywiści odpowiadają na to, że każdy człowiek rozpoznaje wrodzone jego umysłowi idee, gdy tylko dochodzi do stadium, w którym zaczyna używać umysłu. Locke formułuje więc następującą alternatywę: albo rzecz ma się tak samo i ze wszystkimi prawdami, które rozum może wykryć w sposób pewny, albo w odkryciu idei wrodzonych pomagają ćwiczenia rozumu. Jeżeli akceptujemy człon drugi, to dochodzimy do absurdu - co to za idee wrodzone, do rozpoznania których potrzebny jest rozum? Jeżeli zaś zgadzamy się na człon pierwszy, ponownie stajemy przed bardzo ważnym pytaniem: czym różnią się owe idee wrodzone od innych prawd opartych na faktach, które ujmuje się w sposób pewny?
Natywiści wprowadzają następujące rozróżnienie: prawdy, które nie są nam wrodzone, nie uzyskują naszej aprobaty z chwilą wyłożenia ich nam. Locke kontruje: do zaaprobowania ich potrzeba rozumu już posługującego się dowodami. Gotowość umysłu do uznania pewnych prawd nie zależy wcale od wrodzonych zapisów ani od użycia rozumu, ale od innej władzy. Sformułowane zostają stopnie, po których umysł dochodzi do różnych prawd:
zmysły wprowadzają do umysłu idee szczegółowe;
idee zostają włączone do pamięci, nadane im zostają nazwy;
następuje abstrakcja z nazw do nazw ogólnych;
Tak więc zasób idei ogólnych oraz rozumu wzrasta wspólnie, lecz nie dowodzi to ich wrodzenia.
Locke przytacza wreszcie argument natywistów, którzy twierdzą, że specyfiką prawd wrodzonych jest wyżej wymienione ich zaaprobowanie zaraz po usłyszeniu. Tymczasem można uczyć się przecież
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)