Janusz Głowacki „Antygona w Nowym Yorku” (1992) Janusz Głowacki (ur. 13 listopada 1938 w Poznaniu ) - polski prozaik, dramaturg, felietonista. Studiował filologię polską na Uniwersytecie Warszawskim . Zadebiutował w roku 1960 w "Almanachu Młodych" , a w 1964 rozpoczął współpracę z czasopismem "Kultura" , gdzie zwrócił na siebie uwagę jako autor błyskotliwych opowiadań i felietonów. Publikacje te złożyły się na zbiory "Wirówka nonsensu" ( 1968 ) i "Nowy taniec la-ba-da" ( 1970 ). Na przełomie lat 60. i 70. rozpoczął aktywną działalność jako scenarzysta. W tym okresie powstaje film Andrzeja Wajdy "Polowanie na muchy" oparty na twórczości Głowackiego. Jednak prawdziwym sukcesem okazał się dopiero obraz stworzony we wspópracy z Markiem Piwowskim pt. " Rejs ", który przez niektórych uważany jest za najlepszą polską komedię wszech czasów. Felietony w "Kulturze" publikował aż do 1981 roku, lecz jak wielu innych polskich twórców po wprowadzeniu w Polsce stanu wojennego Janusz Głowacki zdecydował się pozostać za granicą. Osiadł w Stanach Zjednoczonych , gdzie rozwinął swoją twórczość dramatopisarską. Utworem, który zwrócił uwagę amerykańskich środowisk teatralnych była sztuka "Polowanie na karaluchy" (wystawiona w 1986r.). Największym sukcesem dramaturgicznym Głowackiego stała się "Antygona w Nowym Jorku" (wyst. 1992), dramat z dużym powodzeniem grany w USA i w Europie . Janusz Głowacki na stałe mieszka od 1983 roku w Nowym Jorku . Jego twórczość była tłumaczona na wiele języków (na angielski, chiński, czeski, estoński, francuski, hiszpański, koreański, niemiecki, rosyjski, serbski, słowacki, węgierski). Jest członkiem Stowarzyszenia Pisarzy Polskich . Twórczość: Wirówka nonsensu. Warszawa: PIW, 1968. Nowy taniec la-ba-da i inne opowiadania, Warszawa: PIW, 1970. W nocy gorzej widać, Warszawa: Czytelnik, 1972. Cudzołóstwo ukarane, "Dialog", 1972. Paradis, Warszawa: PIW, 1973. Mecz, "Dialog" 1976. Moc truchleje, Warszawa: Krąg, 1981. Polowanie na karaluchy, "Dialog" 1990. Fortynbras się upił, "Dialog" 1990. Antygona w Nowym Jorku. "Dialog" 1992. Ścieki, skrzeki, karaluchy. Utwory prawie wszystkie, Warszawa: BGW, 1996. Czwarta siostra (wyst. 2000) Ostatni cieć, Warszawa: Czytelnik, 2001. Z głowy, Warszawa: Świat Książki, 2004. (Książka otrzymała laur Śląskiego Wawrzynu Literackiego za 2004 r.) Jak być kochanym, Warszawa: Świat Książki, 2005. „ Antygona w Nowym Yorku” - streszczenie: Janusz Głowacki ANTYGONA W NOWYM JORKU Sztuka w dwóch aktach, szesnastu scenach. Obsada: trzy role męskie, jedna kobieca oraz zwłoki Johna i dwa głosy męskie.
(…)
… się ruszać. Sasza, pięćdziesięcioparoletni rosyjski Żyd ubrany w kilka warstw rozpadających się ubrań siada i włącza magnetofon, z którego rozlega się piosenka "Strangers in the Night". Policjant odchodzi. Wchodzi Anita, Portorykanka, lat około czterdziestu, popychając przed sobą metalowy wózek z supermarketu zawierający cały jej dobytek. Pyta o Johna, któremu przyniosła kawę. Poprzedniej nocy chciała…
…. Sasza bardzo dobrze czuje się w nowym ubraniu, tylko ręce wciąż mu się trzęsą. Zamierza pójść do ambasady, żeby dali mu bilet powrotny na kredyt. Proponuje Anicie wspólny wyjazd do Moskwy. Wraca Pchełka, który podsłuchiwał w krzakach i robi Saszy scenę zazdrości o Anitę. Wyciąga butelkę i pije, a Sasza patrzy na to jak zahipnotyzowany. Pchełka daje mu butelkę, w której jest denaturat. Sasza pije…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)