„Jądro ciemności” Conrada w perspektywie postkolonialnej Formalna struktura „Jądra ciemności” - ma ono dwóch narratorów:
Anonimowy, który opowiada, od niego płynie główna narracja.
Marlow, on wygłasza treści orientalistyczne, rasistowskie.
„Jądro ciemności” - ważny element w dziejach międzykulturowych. Porusza kwestie nierówności, podboju, rasizmu. Conrad podejmuje pewną grę - wprowadza tam postać narratora, który opowiada, co widzi, ale ten narrator nie jest tożsamy z głosem autora (zasada podwójnej narracji). Narrator posługuje się dyskursem rasistowskim opartym na nierówności. Trwa spór, czy jest to książka rasistowska, czy to tylko gra autora. Conrad przez postać Marlowa podsuwa innym brytyjczykom ich lustrzane odbicie, pokazuje ich nastawienie względem obcych. Afryka jest przedstawiona z imperialistycznego, białego punktu widzenia. Ten nienaturalny dyskurs zwraca uwagę. Conrad próbuje skonfrontować różne rzeczywistości zapośredniczone między różnymi kulturami. To, co widzi biały człowiek, przedstawione jest przez drugiego narratora za pomocą stereotypów i orientalistycznego sposobu mówienia.
„Jądro ciemności” zostało zaprojektowane przez białego człowieka. Chodzi o podbój nie tylko materialny i ekonomiczny, ale miał także charakter interpretacyjny, trzeba było tę obcą cywilizację zinterpretować.
„Duch króla Leopolda” - opisuje podbój ekonomiczny i interpretacyjny, ale także wyzysk i zbrodnie związane z panowaniem belgijskim w Kongo. Książka dotyczy tego samego tematu, co „Jądro ciemności”.
Zasada dwóch narratorów jest pewnym technicznym zabiegiem, by pokazać, że punkt widzenia jednej ze stron jest rzeczywistym punktem widzenia, poprzez drugiego narratora można zaś się temu przyjrzeć jak w lustrzanym odbiciu.
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)