Istota i treść zobowiązania Istota- (wg.Paulusa)- nie polega na tym, żeby jakiś przedmiot lub służebność uczynić naszą własnością, ale by zmusić osobę do dania nam czegoś , do czynienia , lub do świadczenia .
Dare facere praestare Przeniesienie prawa Spełnienie czegoś przez dług- Wzięcie na siebie odpowiedzialności, Własności żnika na rzecz wierzyciela(też znaczenie tego co nie polega na dare - sporne
Obejmuje non facere ) znaczenie!!!
W Rzymie zobowiązania cechował bardzo silny charakter osobisty.
Dlatego też niedopuszczalne było zastępstwo bezpośrednie i umowy na rzecz osób trzecich Ciekawostka: termin obligari odnosił się pierwotnie do zobowiązań prawa cywilnego, a w ius honorarium i rozporządzeniach cesarskich- częściej : actio teneri Cechy odpowiedzialności: Była w zasadzie nieograniczona, choć z czasem:
Możliwe ograniczenia do wysokości majątku dłużnika w chwili wyroku( in id quod facere potest) Unika tak infamii i egzekucji osobistej.
Za cesarstwa- beneficium competentiae- odciągnięcie od zasądzenia niezbędnych do życia przedmiotów. Uprawnieni byli najczęściej krewni, patron, małżonkowie, wspólnik, darczyńca, żołnierz.
Warto dodać jeszcze jedną cechę. W ramach postępowania formularnego zobowiązania były indywidualizowane głównie przez actiones. W formułach procesowych znajdowała się podstawa i istotna treść zobowiązania. Ale ten ścisły związek- actio z obligatio został odrzucony w postępowaniu kognicyjnym. Treść- to prawo żądania ze strony wierzyciela pewnego zachowania się od dłużnika.
Jest to stosunek osoby do osoby, więc jest względne, bo odnosi się do ściśle określonych podmiotów. W przeciwieństwie do prawa rzeczowego!
Druga różnica występuje w postępowaniu sądowym, w odróżnieniu powództw. Skargi rzeczowe- actionem in rem , od skarg osobowych- actionem in personam ! Pierwsze-przeciw osobie naruszającej prawo innej osoby do rzeczy. Drugie - osobie przeciw dłużnikowi, który się czegoś zobowiązał i nie wypełnia!
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)