Inwentaryzacja przewodu napowietrznego - sprawozdanie

Uniwersytet Rolniczy w Krakowie
Wydz. Inżynierii Środowiska i Geodezji
Kierunek: Geodezja i Kartografia
Rok akad. 2010/2011
Semestr: V - zimowy
Ćwiczenie 1
Temat: Inwentaryzacja przewodu
napowietrznego.
Rok: III
Grupa: 1,2
SPRAWOZDANIE TECHNICZNE
I. Dane formalno-organizacyjne
1. Zleceniodawca: Mgr inż. Agnieszka Szeptalin.
2. Wykonawca: Studenci III roku geodezji, grupa 7, sekcja 3:
3. Miejsce pracy: Teren UR w Krakowie wokół budynku nr 253.
4. Rodzaj i cel pracy: Inwentaryzacja przewodu napowietrznego w ramach ćwiczeń
z przedmiotu Geodezyjna Ewidencja Sieci Uzbrojenia Terenu.
5. Oznaczenie nieruchomości: ul. Balicka 253
6. Czas wykonywania: 3. 11. 2010 r.
7. Właściciel terenu: Uniwersytet Rolniczy w Krakowie
8. Opis terenu: Teren płaski łatwy do pomiaru.
9. Metoda pomiaru: Pomiar wykonano tachimetrem Leica TS02
II. Założenia techniczne i ich realizacja
1. Osnowa: Nie wykorzystywano.
2. Opracowanie kameralne: Tworzenie sprawozdania i obliczeń
3. Uzasadnienie wykonania roboty: Robota wykonana została w celu realizacji
ćwiczenia z przedmiotu GESUT.
4. Dane mające wpływ na przyjęcie metody pomiaru i opracowania
dokumentacji: Na metodę pomiaru i opracowania wpływ miał zastosowany
sprzęt i niesprzyjające warunki pogodowe.
5. Powstałe materiały geodezyjne: Obliczenie i wyznaczenie wysokości
przewodu napowietrznego.
ĆW. 2
Temat: Inwentaryzacja przewodu napowietrznego.
Inwentaryzacja przewodu napowietrznego polega na obliczeniu zwisu przewodu, czyli
odległości od powierzchni terenu do najniżej położonego punktu przewodu, który zwisa
pomiędzy dwoma słupami. Zasadą pomiaru jest założenie bazy pomiarowej w przybliżeniu
prostopadłej do kierunku przewodu i pomiar jej długości, a następnie pomiar kątów
poziomych z jej końców do wierzchołków dwóch słupów (miejsc przyczepu przewodu do
słupa) oraz najniżej położonego punktu na przewodzie pomiędzy nimi. Zasadę tę prezentuje
rysunek poniżej.
Po uzyskaniu wyników (kątów α, β, γ, δ) korzystając
ze wzorów możemy wyliczyć kąt φ, a na jego
podstawie odległość 101-D’.
tg 
ctg   ctg   ctg 

ctg  ctg 
ctg  ctg  1
d101, D` 
sin  sin    
d101,102
sin  sin    
Dla kontroli możemy obliczyć odległość D’-102 i po odjęciu jej
od bazy 101-102 powinna wyjść nam wcześniej obliczona
odległość 101-D’
sin  sin    
d101,102
sin  sin    
 d101,102  d D` ,102
d D` ,102 
d101,D`
Następnie posiadając poprawną odległość d101-D’ ustawiamy tachimetr na punkcie bazy
101 i odkładając po kierunku bazy wyliczoną odległość wtyczamy osobę z lustrem tak, aby
znalazła się pod przewodem w punkcie D’ czyli rzucie na płaszczyznę terenu punktu D –
najniżej położonego punktu wiszącego przewodu. Zmierząc wysokość instrumentu i lustra
przystępujemy do pomiaru dwóch kątów pionowych – do punktu D, na przewodzie, oraz do
lustra ustawionego na punkcie D’. Posiadając te dwa kąty i posługując się rysunkiem jak
poniżej możemy obliczyć odległość D-D’ czyli wysokość przewodu w punkcie D nad
powierzchnią ... zobacz całą notatkę