Współczesne tendencje integracyjne coraz częściej znajdują wyraz w dążeniu do tworzenia ugrupowań regionalnych. Powstały one niemal na każdym kontynencie. Od pewnego czasu pogłębia się również integracja w Azji. Proces ten jest najbardziej zaawansowany w państwach Azji Południowo-Wschodniej. Dlatego też ja głownie skupię się na tym regionie. Musimy pamiętać, że cały region Azji Południowo - Wschodniej jest bardzo zróżnicowany. Kontrasty związane z poziomem instytucjonalnym, społecznym a przede wszystkim gospodarczym pomiędzy tymi krajami są szczególnie widoczne. Z tego też względu zacieśnianie tej współpracy nie może przebiegać tak szybko i integracja ta nie może być tak pogłębiona jak np. w przypadku UE. Problemem są także czynniki historyczne, polityczne, względy bezpieczeństwa, w tym nierozwiązane konflikty między państwami regionu, zróżnicowanie ustrojów politycznych i gospodarczych, orientacja na poszukiwanie sojuszników zewnętrznych (głownie USA) oraz otwarta rywalizaja pomiędzy Chinami i Japonią. Integracja państw Azji miała przynieść przede wszystkim stabilizację regionu, czyli utrzymanie pokoju oraz wyrównanie poziomu rozwoju gospodarczego. Najpoważniejszą jak dotąd organizacją, która skupia państwa Azji Południowo-Wschodniej jest ASEAN. W 1967 roku decydenci z pięciu krajów - Indonezji, Malezji, Tajlandii, Filipin, oraz Singapuru - ustanowili Stowarzyszenie Narodów Azji Południowo-Wschodniej, ASEAN (Association of South East Asia Nations). Do krajów założycielskich dołączyły kolejno Brunei, Wietnam, Laos, Birma i Kambodża Organizacja ta powstawała w wyjątkowo niesprzyjających okolicznościach, ponieważ były to czasy zimnej wojny. Inicjatywa ta była przez wielu z góry skazana na niepowodzenie, a dodatkowo głównie ze względów politycznych nie zyskała akceptacji ze strony Chin, ZSRR, oraz Wietnamu. Jednak, mimo przeciwności losu, w 1976 roku doszło do pierwszego spotkania na szczycie państw ASEAN, gdzie podpisano układ o współpracy, w którym ustalono podstawowe normy regulujące relacje między państwami. Zobowiązywały one kraje regionu do pokojowego rozwiązywania konfliktów, zaniechania użycia i gróźb użycia siły wobec innych narodów oraz nieingerowania w wewnętrzne sprawy stron układu. Podstawowym celem ASEAN stało się zapewnienie stabilności politycznej i ekonomicznej oraz rozwój współpracy gospodarczej, społecznej, kulturalnej. Miało to być również forum do pokojowego rozwiązywania sporów wewnątrzregionalnych. Świadomie wykluczono z obszaru zainteresowań kwestie militarne, ponieważ bezpieczeństwo miało być budowane na gruncie ekonomicznym. Jednakże porażka Stanów Zjednoczonych w Wietnamie i co za tym idzie dążenia Wietnamu do przejęcia władzy na wszystkich obszarach były francuskich Indochin sprawiły, że kwestie integracji, zwłaszcza ekonomiczne zostały odsunięte na dalszy plan i skupiono się na eliminowaniu sporów terytorialnych. Formalizowanie struktur organizacyjnych nastąpiło w 1976 roku W Bali. Ustalono wtedy, że najważniejszym organem decyzyjnym ASEAN jest organizowana raz w roku Konferencja na szczycie szefów państw i rządów (Spotkanie Szefów Rządów). Wyznacza ona kierunki współpracy i wspólnej polityki ugrupowania. Kolejnym ważnym gremium jest Konferencja Ministerialna, Stała Komisja i oczywiście Sekretariat Następnym krokiem ku pogłębieniu integracji było podjęci decyzji o przekształceniu regionu w jeden wspólny rynek - co nastąpiło w 1992 roku. Do dzisiaj zniesiono prawie wszystkie bariery taryfowe ograniczające han
(…)
… roku roku w Canberze na nieformalnym spotkaniu ministrów spraw zagranicznych i handlu 12 państw regionu Pacyfiku - Australii, Brunei, Filipin, Indonezji, Japonii, Kanady, Korei Południowej, Malezji, Nowej Zelandii, Singapuru, Tajlandii i USA. W 1991 roku nastąpiło "chińskie rozszerzenie APEC": przystąpiły Chiny, Hongkong i Tajwan. Od 1993 roku członkami są Meksyk i Papua Nowa Gwinea, od 1994 roku - Chile, od 1998…
… między państwami członkowskimi i wspólne występowanie na międzynarodowych forach handlowych, takich jak WTO. W listopadzie 1994 roku postanowiono w Bogorze o utworzeniu regionalnej strefy wolnego handlu do 2010 roku dla gospodarek rozwiniętych i do 2020 roku dla gospodarek rozwijających się. APEC nie jest organizacją międzynarodową (taką jak Unia Europejska), ani także nie zamierza o taki status się ubiegać…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)